قرار شب بیست و چهارم ماه مبارک رمضان

با توجه به آیات و روایات، در انفاق، توجه به چند نکته ضروری است:
1. انفاق، باید مانند همۀ عبادات، توأم با خلوص نیت و قربة الی الله باشد.
2. انفاق، باید از چیزهائی باشد که خودمان دوست شان داریم و برای خودمان ارزشمند است، نه چیزهائی که از چشم ما افتاده اند و برای ما مکروه اند "آنچه را خودمان نمی پسندیم برای دیگری هم نپسندیم"، چنانکه قرآن می فرماید: "لن تنالوا البر حتی تنفقوا مما تحبون" انسان به نیکی دست نمی یابد مگر از آنچه دوست دارد انفاق کند.
3. انفاق نباید به گونه ای باشد که انسان خود و خانواده اش را به هلاکت و سختی بیندازد، یعنی رعایت اعتدال در انفاق شرط است. چنانکه قرآن می فرماید: "اعدلوا هو اقرب للتقوی"، انفاق با رعایت این شرط، نیز به تقوا نزدیکتر است.
4. انفاق آشکار و پنهان را تجربه کنیم: انفاق آشکار، با رعایت اخلاص، برای ترویج و تبلیغ امر انفاق که اثر وضعی آن کفاره و تصفیۀ گناهان علنی ماست و انفاق پنهانی که روح اخلاص، نسبت بیشتری دارد، برای حفظ کرامت و عزت نفس نیازمندان، فقرا و مساکین، که اثر وضعی آن کفاره و تصفیۀ گناهان پنهانی و مخفی ماست.
5. انفاق را تنها در صدقات و کمکهای مالی به فقرا و مستمندان محدود نکنیم، بلکه هر تلاشی که در راستای رفع نیاز، گره گشائی، راهنمائی، ارشاد، تعلیم و تربیت برادران و خواهران ایمانی و بندگان خدا به کار می بندیم را در حکم انفاق و صدقات بدانیم