قرار شب بیست و چهارم ماه مبارک رمضان

آیه 29 سوره اسرا

وَلَا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلَىٰ عُنُقِكَ وَلَا تَبْسُطْهَا كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَحْسُورًا

نه دست خويش از روى خست به گردن ببند و نه به سخاوت يكباره بگشاى كه در هر دو حال ملامت‌زده و حسرت‌خورده بنشينى.

بسته بودن یا در زنجیر بودن دست بر گردن کنایه از امساک و منع عطا و فیض است و باز کردن آن به تمامی و گستردگی کنایه است از همان اسراف و افراط در کار بذل و بخشش، و خداوند در قرآن مکرر آدمیان را به پیروی از میانه روی و پرهیز از اسراف و تبذیر فراخوانده است.

ارسطو میانه روی و رعایت حد وسط را اصل همه فضایل می داند و معتقد است که هر فضیلتی در میانه دو رذیلت یعنی دو صفت نامطلوب قرار دارد، چنانکه شجاعت صفتی است در میانه جبن و تهوّر و یا بزدلی و بی باکی.

خداوند در آیه 143 سوره بقره می فرماید: شما ای امت اسلام امتی میانه رو هستید و کلمه «وسط» را برای این معنی آورده است که افزون بر میانه رو به معنی عادل و منصف و خوب و صاحب فضیلت نیز آمده است.

در قرآن کریم کلمه «اوسط» را به معنی عادلتر و بهتر و خوبتر در آیه 28 سوره قلم می خوانیم.
در ادب فارسی نیز همه بزرگان بر این میانه روی تاکید کرده اند. از جمله شیخ محمود شبستری میانه روی را اصل فضایل دانسته است و آن را به پل صراط که همان صراط مستقیم است تعبیر کرده است که در دو جانب آن جهنم یعنی رذایل قرار دارد.