قرار شب بیست و چهارم ماه مبارک رمضان

نیکوکاری، یکی از فضیلت های اخلاقی است که در آموزه های اسلامی بسیار به آن سفارش و تأکید شده؛ به طوری که امکان ندارد انسان، مؤمن باشد، ولی نیکوکار نباشد و در کارهای خوب پیش قدم نگردد.

فرد مؤمن با نیکوکاری گرفتاری ستمدیدگان و مستمندان را برطرف می کند و لبخند و شادی را به خانه فقیران ویتیمان می آورد. در نتیجه، باران رحمت الهی بر بندگان و به ویژه نیکوکاران فرو فرستاده می شود.

امیرمؤمنان علیه السلام در این باره می فرماید: «خدمت به ستمدیدگان و گشایش از کار انسان های گرفتار، از مواردی است که سبب می شود خداوند، گناهان بزرگ انسان را ببخشد». ایشان در سخنی دیگر، نیکوکاری را رمز تداوم نعمت های الهی می داند و می فرماید: «هر کس از نعمت های خداوند بیشتر بهره مند باشد، نیازهای مردم هم بیشتر به او رومی کند. پس کسی که در مورد آن نیازها، به وظیفه خود عمل کند، نعمت هایش دوام می یابد و هر کس به وظیفه خود عمل نکند، نعمت هایش به سوی نابودی می رود