قرار شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان

دین مبین اسلام رهنمودها و سفارشهایی در زمینه طریقه های قانع بودن برای انسان دارد که باید آنها را بشناسد و در راه عمل به آن کوشش کند. 

 زهد 
یکی از آن راهها همان زهد و دل بریدن از دنیا بود. 

 تاثیر پذیری از اولیای الهی 
راه دیگر تاثیر پذیری الگوهایی موفق و همیشه زنده تاریخ که در قرآن فراوان نمونه هایی از انها بیان شده است. از جمله رسول اکرم صلی الله علیه واله وسلم حضرت ختمی مرتب، حضرت علی، ائمه هدی علیهما السلام. سایر پیامبران و انبیاء و اولیای خداوند همه و همه نمونه های عملی در زندگی هستند که با سرمشق گرفتن از زندگانی و روش ساده زیستی آنها می توانیم به جایگاه رفیع انسانی برسیم. 
مثلا رسول اکرم صلی الله علیه واله وسلم در اوج قناعت، فداکاری، گذشت و.. بودید. 
اگر پول و ثروت و مقام برای انسان شهرت و شخصت و بزرگی می آورد چرا پیامبر اسلام که در نهایت ساده زیستی و قناعت بودند نامدار و دارای شخصیت عظیم انسانی به عنوان الگوی همیشه تاریخ بشر هستند ؟! 
یا حضرت علی علیه السلام که به مردمان نان و گوشت می خوراند و خودش از نان جو و نمک استفاده می کرد. با این حال همیشه در همه زمانها و عصرها نام ایشان به عنوان اول مرد تاریخ برده می شود. 
در حالی که ایشان نه ثروت داشتند و نه کاخهای بزرگ و گرانقیمت و حتی بیشتر ازیک دست لباس نداشتند. چگونه نام ایشان از ۱۴۰۰ سال پیش تاکنون مانند خورشیدی می درخشد و مریدان وپیروانی در تمامی دنیا دارند. 
همین طور ائمه معصومین علیهم السلام نیز با ساده زیستی و قناعت و اعتدال در زندگی اسوه و الگو برای همه انسانها در هر زمان هستند. 

 توجه به آبرو و عزت نفس 
رهنمود بعدی که سفارش شده است. حفظ آبروی خویش و نگه داشتن عزّت نفس است. 
بدترین وضع آن است که داشتن حرص و طمع و زیاده خواهی انسان را وادارکند که آبرویش را از دست بدهد. همین طور پا روی عزت نفس خود بگذارد. چرا که طلب و خواستن پل ذلت است مانند پلی است که از آبرو و شخصیت و عزت نفس خود می گذرد. 
مگر پول و مقام چقدر مقدس است که انسان عزّت نفس خود را با آن معامله می کند ؟! 
مگر دنیا چه اندازه ارزش دارد که انسان اعتبار و ابرو و شرف خود را از دست بدهد ؟! 
زیاده خواهی انسان را به نابودی و تباهی می کشاند. 
به تدریج در این راه که وارد شود دیگر غرق در آن می شود و بیرون آمدن از آن سخت تر می شود مانند باتلاق است که اگر وارد آن شوی در آن فرو می روی و هر چه دست و پا بزنی بیشتر در آن فرو می روی و غرق می شوی. 
حضرت علی علیه السلام می فرمایند: خویشتن را از هر چه که پست باشد بالاتر بدان و پرهیز کن هر چند تو را به خواسته ها و آرزوهایت برساند چرا که تو هرگز از آنچه از خویش می دهی چیزی عوض نخواهی یافت.