قرار شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان

جملات امام خمینی(ره) در مورد ترس
۱- ما را از چه می‏ ترسانند؟ آمریکا خود را دلخوش می‏ کند که با ایجاد رعب در دل ملت که سربازان قرآنند، می‏ تواند وقفه‏ای در مسیر حق و عقبگردی از جهاد مقدس در راه خدا ایجاد کند؛ غافل از اینکه ترس از مرگ برای کسانی است که دنیا را مقرّ خود قرار داده و از قرارگاه ابدی و جوار رحمت ایزدی بی‏ خبرند (۱۳۵۸/۹/۲۷) 
۲- ناراحت و نگران نشوید، مضطرب نگردید، ترس و هراس را از خود دور کنید. شما پیرو پیشوایانی هستید که در برابر مصایب و فجایعْ صبر و استقامت کردند، که آنچه ما امروز می ‏بینیم نسبت به آن چیزی نیست. پیشوایان بزرگوار ما حوادثی چون روز عاشورا و شب یازدهم محرم را پشت سر گذاشته‏ اند و در راه دین خدا یک چنان مصایبی را تحمل کرده‏ اند. شما امروز چه می‏ گویید؟ از چه می‏ ترسید؟ برای چه مضطربید؟ عیب است برای کسانی که ادعای پیروی از حضرت امیر ـ علیه‏السلام ـ و امام حسین ـ علیه السلام ـ را دارند، در برابر این نوع اعمال رسوا و فضاحت‏ آمیز... خود را ببازند (۱۳۴۲/۱/۲) 
۳- روحانیون و مردم عزیز حزب ‏اللّه‏ و خانواده‏ های محترم شهدا حواسشان را جمع کنند که با این تحلیل ها و افکار نادرست خون عزیزانشان پایمال نشود. ترس من این است که تحلیلگران امروز ۱۰ سال دیگر بر کرسی قضاوت بنشینند و بگویند که باید دید فتوای اسلامی و حکم اعدام سلمان رشدی مطابق اصول و قوانین دیپلماسی بوده است یا خیر؟ و نتیجه‏ گیری کنند که چون بیان حکم خدا آثار و تبعاتی داشته است و بازار مشترک و کشورهای غربی علیه ما موضع گرفته‏ اند، پس باید خامی نکنیم و از کنار اهانت کنندگان به مقام مقدس پیامبر و اسلام و مکتب بگذریم (۱۳۶۷/۱۲/۳) 
۴- اگر این مسجد و مرکز ستاد اسلام قوی باشد ترس از فانتوم ها نداشته باشید. ترس از آمریکا و شوروی و اینها نداشته باشید. آن روز باید ترس داشته باشید که شما پشت بکنید به اسلام. پشت کنید به مساجد (۱۳۵۹/۴/۲۰) 
۵- مگر ملت ما حالا دیگر نشسته آنجا که یک فانتوم و دو فانتوم کاری انجام بدهد. این احمق ها نفهمیدند این را که با چهار تا مثلاً سرباز ـ سربازها که با اینها موافق نیستند ـ با چهار نفر از این درجه ‏دارها مثلاً و امثال اینها می ‏شود یک مملکت ۳۵ میلیونی که همه مجهز هستند، اینها بتوانند فتح کنند. اینها غلط فکر کردند. اینها نفهمیدند که شوروی با همۀ قدرتی که دارد و با همۀ ابزاری که دارد و با همۀ سلاحهای مدرنی که دارد، در افغانستان پوزه ‏اش به خاک مالیده شده. در عین حالی که اینها یک حماقتی است... اینها نمی ‏فهمند که اگر فرضاً هم شما از پایگاه همدان پا شده بودید و آمده بودید و فرض کنید چند تا جا[را]هم کوبیده بودید، شما بالاخره باید زمین هم بیایید یا همان آسمان می‏ مانید؟ ما از این امور نمی‏ ترسیم. ما از قشرهای خودمان می‏ ترسیم؛ از خودمان. چنانچه شما آقایان و همپالگی های شما، سنخ روحانیت همه ـ ایّدهم اللّه‏ تعالی ـ اگر کارهایی خدای نخواسته انجام بدهید که از چشم ملت بیفتید، ولو در درازمدت، آن روز است که فانتوم لازم نیست دیگر، خود ملت شما را کنار می‏ زند (۱۳۵۹/۴/۲۰) 
۶- بترسید از آن روزی که باز یک دیکتاتور را بیاورند و بالای سر شما بگذارند و من امیدوارم که نشود یک همچو روزی. باید ما غفلت نکنیم. هیچ اینطور نباشد که ما هی غرور پیدا بکنیم که نه دیگر کسی به ما کاری نمی‏ تواند بکند. البته محاصرۀ اقتصادی را خیلی ازش نترسید و دخالت نظامی هم ازش، اینها را نترسید. یک غلطی کرد و حالا شاید پشیمان هم باشد. اما از این وسوسه ‏ها بترسید. از این شیاطینی که توی جمعیت ها می‏ آیند و بیخ گوش ها وسوسه می‏ کنند، از اینها بترسید. از اینها که می‏ آیند بیخ گوش شما می‏ گویند که جمهوری اسلامی هم مثل زمان رژیم سابق، از اینها بترسید. رژیم سابق، شما می ‏توانستید اینجا بنشینید؟ می ‏توانستید این اجتماع را بکنید؟ از اینها که می‏ گویند هیچ نشده، بترسید. از اینهایی که خرمن ها را آتش می‏ زنند و می‏ گویند ما برای خلق خدمتگزاریم، بترسید. از اینها بترسید. اینها افتاده ‏اند توی جمعیت و می ‏خواهند وسوسه کنند و شما را منحرف کنند از راه راست (۱۳۵۹/۳/۱۴)