قرار شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان

واقع نگری و داشتن آرزوهای مثبت و معقول، با رشد حرص و بلندپروازی در تضاد است. از سویی دیگر، تکیه بر آرزو و غفلت از واقعیت، یا سبب راکد نگه داشتن سرمایه عمر یا هدایت آن در مسیری نادرست می شود و آدمی را از بهره وری عمر ناکام می گذارد. حضرت علی علیه السلام در بیانی لطیف می فرماید: «اِیّاکَ و الإِتّکالَ علی المُنی فَاِنَّها بَضائِعُ النَّوْکی؛ از تکیه بر آرزوها بپرهیز؛ زیرا آرزوها، کالا و سرمایه نابخردان است.» آرزوهای دور و دراز، برای کسانی است که از یاد مرگ غافلند و خود را در این دنیا جاودانه می پندارند. نتیجه این عمل نیز فراموشی آخرت و بی توجهی به سعادت آن جهان است. امیرمؤمنان علی علیه السلام در پرهیز دادن آدمیان از این فکر غفلت آور چنین می فرماید:

ای مردم! خوفناک ترین چیزی که من به شما نسبت بر آن بیم دارم، دو چیز است: پیروی از هوای نفس که انسان را از حق بازمی دارد و آرزوی دراز که آخرت را از یاد می برد.

آنچه در کلام پیشوای آگاه و بصیر آمده، در حقیقت، هشداری است به غافلان و آنان که به آباد کردن دنیای خویش و اندوختن ثروت سرگرمند و رؤیاها و خیال های عجیب و محال در سر می پرورانند. اینان ناگهان می بینند که اجل فرا رسید و همه خیال هایشان نقش بر آب شد؛ همه اموال گرد آمده نیز به وارثان رسید و خود ره سپار قبر و خانه ابدیت شدند. اینان به خاطر محرومیت از واقع نگری، به حسرت و ندامت گرفتار می آیند و زندگی را می بازند.

پیام متن:

فراموشی آخرت و بی توجهی به سعادت اخروی، نتیجه پرهیز از واقع نگری و داشتن آرزوهای دور و دراز است