پاسخ به:قرار شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان
شنبه 28 تیر 1393 1:27 PM
بنا بر اصل مدیریت زمان، همه کارها زمان و موقعیت مناسبی را برای اجرا می طلبند و تعیین این اوقات، برعهده همین اصل است. گاهی اقدام زود هنگام، نتیجه ای ندارد. گاهی نیز درنگ بی جا و از دست دادن فرصت های ناب و کم نظیر، زمان را به هدر می دهد. تأکیدهای مکرر حضرت علی علیه السلام بر انجام دادن تکالیف، به اهمیت و نقش مؤثر زمان در کارها اشاره دارد و آدمی را به تفکر در مسائلی چون بلاهای تقدیری، فرا رسیدن اجل و مرگ، گذشتن وقت توبه و فرا رسیدن با رستاخیز وا می دارد. مولا علی علیه السلام در سخنی که محور آن، دعوت به تقوا و اندوختن باقیات صالحات برای فردای قیامت است، می فرماید:
تا عمل پذیرفته می شود و بالا می رود، تا توبه سود می بخشد و دعا شنیده می شود، تا اوضاع آرام است و قلم ها جاری است، عمل کنید. به سوی اعمال بشتابید و سبقت بجویید؛ عمری را که زیر و رو کننده است و مرضی را که بازدارنده است یا مرگی را که رباینده است.
در اندیشه معاد بودن و شتاب در توشه گیری پیش از اجل نیز در کلامی دیگر از آن حضرت چنین ترسیم شده است: «بادِرُوا الْمَعادَ و سابِقُوا الْآجالَ.» این سخن، دعوت به همین آمادگی های عملی و تلاش زمان شناسانه و فرار از غافل گیر شدن است.
برگ عیشی به گور خویش فرست | کس نیارد ز پس، تو پیش فرست |
1. وقت شناسی و انجام دادن همه کارها در زمان مناسب آن.
2. پرهیز کردن از شتاب یا درنگ بی جا و رسیدگی به امور.
3. استفاده از فرصت ها، قبل از آنکه شرایط مناسب از دست برود.
قلب، مهمانخانه نیست که آدم ها بیایند
دو سه ساعت یا دو سه روز توی آن بمانند و بعد بروند...
قلب، لانه ی گنجشک نیست که در بهار ساخته می شود
و در پاییز باد آن را با خودش می برد...
قلب؟ راستش نمی دانم چیست!
اما این را می دانم که فقط جای آدم های خیلی خوب است ❤