قرار شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان

گذشت زمان و سپری شدن روز و شب و کاهش پیوسته عمر و فرصت از روشن ترین واقعیت هاست. با این حال انسان از این موضوع عامل است و از همین رهگذر خسارت بسیاری می بیند. نخستین شرط برای استفاده بهینه از عمر، قبول آن به عنوان «سرمایه»ای منحصر به فرد است. به کارگیری سرمایه با بهترین روش و داشتن تجربه و پشتکار، یکی از مهم ترین عوامل موفقیت است و کوچک ترین غفلت، زیان فراوان در پی دارد. در مورد عمر نیز هر فرد با استفاده صحیح و دقیق از نعمت ارزش مند عمر، لحظه های حیات خویش را پربار و سودمند می سازد. فرمایش علی علیه السلام نیز گواه گویای این مدعاست که:

اَیُّها النّاسُ! اَتّقُوا اللّه َ، فَما خُلِقَ امْرُءٌ عَبَثاً فَیَلْهُوَ و لا یُتْرَکَ سُدًی فَیَلْغُوَ.

ای مردم، از خدا پروا کنید. هیچ کس بیهوده آفریده نشده است تا به بازیچه مشغول شود و به حال خود رها نشده است که به دنبال بیهوده برود.

با هر نفس، آنی از فرصت های دنیا کم می شود و گامی به سوی نقطه صفر این سرمایه گران بها برمی داریم. هستی ما در دنیا بر مرکب جسم سوار است و باید آن را برای رسیدن به هدف معین الهی به کار گرفت. پس بازنده ایم اگر این فرصت ها و امکانات، ابزار هدایت و تعالی روح مان نگردد.

پیام متن:

1. عمر، سرمایه ای گران بهاست.

2. استفاده بهینه از فرصت ها، وسیله ای در جهت تعالی روح آدمی است.

3. مراقب شکار فرصت ها و غنی سازی فرصت ها باشیم.