پاسخ به:قرار شب بیستم ماه مبارک رمضان
جمعه 27 تیر 1393 11:44 AM
اگر دوستی بر اساس ملاکهای الهی باشد، رشته این دوستی با مرگ قطع نمیشود و در قبر و قیامت نیز این دوستی ادامه پیدا خواهد نمود؛ اما دوستیهایی که بر اساس شهوت و غیرخدایی باشد، در قیامت تبدیل به دشمنی خواهد شد:
«الْأَخِلَّاءُ یوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِینَ» زخرف/67؛ دوستان در آن روز دشمن یکدیگرند، مگر پرهیزکاران.
«... ثُمَّ یوْمَ الْقِیامَةِ یکْفُرُ بَعْضُکُمْ بِبَعْضٍ وَیلْعَنُ بَعْضُکُمْ بَعْضًا...» عنکبوت/25؛ ... سپس روز قیامت از یکدیگر بیزاری میجویید و یکدیگر را لعن میکنید.
«...کُلَّمَا دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَهَا» اعراف/38؛ (در جهنم) ... هر زمان که گروهی وارد میشوند، گروه دیگر را لعن میکنند.
قلب، مهمانخانه نیست که آدم ها بیایند
دو سه ساعت یا دو سه روز توی آن بمانند و بعد بروند...
قلب، لانه ی گنجشک نیست که در بهار ساخته می شود
و در پاییز باد آن را با خودش می برد...
قلب؟ راستش نمی دانم چیست!
اما این را می دانم که فقط جای آدم های خیلی خوب است ❤