پاسخ به:قرار شب بیستم ماه مبارک رمضان
جمعه 27 تیر 1393 10:55 AM
دوستی، شجره پایداری است که ثمرات و میوه های شیرینی به بار می آورد. انسان با دوستان خوب، احساس قربت، خویشاوندی و همدلی می کند. انسانهای همدل، دیگر دل به تنهایی نمی سپارند و انیس و مونس خلوت و جلوت یکدیگرند، اما انسان وقتی از همنشین و همدلی محروم باشد، گویی در وادی غربت به سر می برد و غربت، بالاترین مصیبت برای کسانی است که از قربت جدا شده اند.
امام عارفان حضرت علی(ع) می فرمایند: از دست دادن دوستان، غربت است
قلب، مهمانخانه نیست که آدم ها بیایند
دو سه ساعت یا دو سه روز توی آن بمانند و بعد بروند...
قلب، لانه ی گنجشک نیست که در بهار ساخته می شود
و در پاییز باد آن را با خودش می برد...
قلب؟ راستش نمی دانم چیست!
اما این را می دانم که فقط جای آدم های خیلی خوب است ❤