قرار شب چهاردهم ماه مبارک رمضان

از حضرت امام جعفر صادق7 مروی است: «هیچ نعمتی، خدا به بنده ای عطا نمی فرماید که بنده آن نعمت را در دل بشناسد و در ظاهر، به زبان، حمد خدا را کند، مگر اینکه خدای ـ تعالی ـ به جهت آن به زیادتی امر می فرماید».

- و فرمود: «سه چیز است که وجود آنها هیچ ضرر نمی رساند: دعا در وقت اندوه و بلا، استغفار در نزد گناه و شکر در هنگام نعمت».

- نیز از آن حضرت حدیثی مروی است که خلاصه آن چنین است: در هر نفَسی از نفَس های تو شکری بر تو لازم است؛ بلکه هزار شکر یا بیشتر. کمترین شکر، آن است که نعمت را از خدا ببینی و راضی به داده او باشی و به واسطه نعمت او، معصیت او را نکنی و در هر حال بنده شاکر خدا باشی، تا خدا را ربّ کریم یابی، در همه حال. اگر نزد خدا عبادتی که بندگان مخلص او، آن عبادت را می کنند نیکوتر از شکر در هر حال بودی، لفظ آن را بر ایشان عرضه داشتی.