قرار شب چهاردهم ماه مبارک رمضان

میان سپاس واقعى نعمت‏ها و ارزانى‏ دارنده آنها در میدان اندیشه و عمل از سوى انسان‏ها و فزونى نعمت‏ها و فراوانى آنها از سوى خدا، رابطه گسست‏ اپذیر و ظریفى وجود دارد؛ درست همان گونه که میان کفران و ناسپاسى و زوال نعمت‏ها از جامعه‏ ها و تمدّن‏ها رابطه دقیقى است؛ و این نکته بسیار ظریف و درس‏آموز، یکى از سنّت‏هاى خدا و یکى از رازهاى پیشرفت و صعود و یا فروپاشى و سقوط نظام‏ها و حکومت‏هاست.
قرآن در ترسیم این اصل جهانشمول مى‏فرماید: وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکُمْ وَ لَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابِی لَشَدِیدٌ.
و آن گاه را به یاد آورید که پروردگارتان اعلام فرمود که اگر به راستى سپاس نعمت‏ها را بگزارید، من نعمت‏ها را بر شما افزون خواهم ساخت و اگر ناسپاسى پیشه سازید، بدانید که عذاب و کیفرم سخت خواهد بود.

منبع سایت تدبر