بت غم عشق تو تا يار دل زار من است
|
بهتر از خلد برين گوشه بيت الحزن است |
|
نه غم حُور و نه انديشه جنّت دارم |
|
از زمانى كه مرا بر سر كويت وطن است |
|
قصّه عشق من و حُسن تو اى مايه ناز |
|
نقل هر مجلس و زينتْ دِه هر انجمن است |
|
بعد از اين ياد، كس از ليلى و مجنون نكند |
|
حُسْن اگر حُسْن تو و عشق اگر عشق من است |
|
توئى آن يوسف ثانى كه ز يك جلوه حُسن |
|
محو ديدار تو صد يوسف گل پيرهن است |
|
از پى ديدن رخسار تو موساى كليم |
|
سال ها بر سر كويت به عصا تكيه زن است |
|
آدم و نوح و سليمان و مسيحا و خليل |
|
همه را مِهر ولاى تو به گردن رسن است |
|
خلق گويند به من ، دلبر و معشوق تو كيست |
|
كه تو را در غم او اين همه رنج و مِحَن است |
|
چه بگويم كه نم از يم نتوان گفت كه آن ماه جبين |
|
سرو سيمين بدن و خسرو شيرين سخن است |
|
ثمر باغ رسالت ، گهر بحر وجود |
|
والى مُلك ولايت ، ولىّ مؤ تمن است |
|
اوّلين سبط و دوّم حجّت و سيّم سالار |
|
چارمين عصمت حقّ و يكى از پنج تن است |
|
نام ناميّش حسن ، خلق گراميّش حسن |
|
پاى تا فرق حسن ، بلكه حسن در حسن است |
|
روى حسن موى حسن بوى حسن خوى حسن |
يك جهان جوهر حُسن است كه در يك بدن است
شاعر محترم مرحوم ذاكر.
در مدح و منقبت دوّمين اختر فرزنده امامت
