قرار شب سیزدهم ماه مبارک رمضان

1- آگاهی به زمان برپایی قیامت، در انحصار خداوند است. (إنّ الله عنده علم الساعة)

2 - لازم است که انسان، برای حضور در صحنه قیامت، همواره آماده باشد.( إنّ الله عنده علم الساعة ... و ما تدری نفس بأیّ أرض تموت )

     نامعلوم گذاشته شدن زمان برپایی قیامت، احتمال دارد به خاطر این نکته باشد که انسان، همواره برای آن، باید آماده باشد.

3 - تنها خداوند، نازل کننده باران است.( إنّ الله ... و ینزّل الغیث )

    عطف جمله فعلیه «ینزّل...» بر جمله اسمیه «إنّ الله...» همان معنا و مفهوم جمله اسمیه را می رساند. در جمله سابق، علم به قیامت،

     در خداوند منحصر شده است، لذا «ینزّل...» هم دلالت بر انحصارعلم نزول باران در خداوند می کند.

4 - تنها خداوند، از وضعیت جنین در رحم مادر، آگاهی همه جانبه دارد.( إنّ الله ... و یعلم ما فی الأرحام )

5 - انسان ها، از آینده خود و حتی دستاوردهای فردای خویش، ناآگاه اند.( و ما تدری نفس ماذا تکسب غدًا )

6 - علم بشر، محدود و غیر قابل مقایسه با علم مطلق خدا است.( إنّ الله عنده علم الساعة ... و ما تدری نفس ماذا تکسب غدًا )

7 - انسان ها، از جایگاه و مکان مرگ خویش، بی اطلاع اند.( و ما تدری نفس بأیّ أرض تموت )

8 - خداوند، علیم (بسیار دانا) و خبیر (بسیار آگاه و با خبر) است.( إنّ الله علیم خبیر )

9 - آگاهی خدا به لحظه قیامت، و حقایق مربوط به جنین و آینده هر انسان، نمودی از علم گسترده وی است.(إنّ الله عنده علم الساعة ... إنّ الله علیم خبیر)

   یادآوری علم مطلق خداوند به امور، پس از سفارش به ترس از قیامت، می تواند اشاره به این نکته داشته باشد که حال که خداوند،از همه چیزها آگاه است

   وطبعاً، براساس علم خود، حسابرسی خواهد کرد، پس انسان ها، باید برای قیامت خود ـ که درآن، کسی فریادرس دیگری نیست ـ توشه ای فراهم کنند.

منبع: تفسیر رهنما