(یا ایها الذین امنوا امنوا بالله و رسوله و الکتاب الذی نزل علی رسوله و الکتاب الذی انزل من قبل ومن یکفر بالله و ملئکته و کتبه و رسله و الیوم الاخر فقد ضل ضلالا بعیدا):(ای کسانیکه اجمالا ایمان آورده اید ،به طور تفصیل و حقیقی به خدا و رسول او و کتابی که بر او نازل شده است و کتابی که قبل از آن نازل کرده ایمان بیاورید و کسی که به خدا و فرشتگان او و کتابها وپیامبرانش و به روز جزا کفر بورزد، در گمراهی دور از حق افتاده است )،مراد ازایمان اول ایمان اجمالی و سر بسته است ، اما مراد از ایمان دوم ایمان به تفاصیلی است که در آیه بیان شده است ، چون این جزئیات معارفی هستند که به یکدیگرمرتبط و وابسته اند و هریک مستلزم بقیه است و ایمان به یکی از آنها تمام نمی شود، مگر با ایمان به همه آن معارف پس اگر به بعضی از آنها ایمان بیاورند وبه بعضی دیگر کفر بورزند در حقیقت به همه کفر ورزیده اند، متنها اگر علنی باشد، کافر و اگر باطنی باشد، منافق خواهند بود و یکی از مصادیق ، نفاق این است که مؤمنی که اظهار ایمان می کند روش و مسیری را پیش بگیرد که در آخرمنتهی به رد بعضی از آن معارف و احکام بشود(مثلا از مجتمع مؤمنین کنار بکشدو به مجتمع کفار نزدیک گردد و با آنها اظهار مودت و دوستی نماید و خرده گیریهای آنها به اهل دین و ایمان را تصدیق نماید و استهزاهای آنها نسبت به حق و اهل حق را بپذیرد)لذا ایمان تفصیلی به خدا مستلزم ایمان به روش الهی مطابق لسان انبیاء الهی و کتابهای آسمانی است و آیه صراحتا دلالت می کند به حکم به کفر کسی که به هر یک از معارفی که در آیه ذکر شده کفر بورزد ،چون این مجموعه در ارتباط مستقیم با یکدیگر هستند و به هیچ وجه قابل انفکاک وتفرق نمی باشند.
