قرار شب پنجم ماه مبارک رمضان

با خوندن آیه خیلی امید وار شدم  خدا همه گناهان رو‌ میبخشه 

این آیه سر شار از امید و رحمت خداست

خداوند نسبت به بنده جوری رفتار میکنه که گاهی بنده فکر میکنه خدا نیاز به عبادت بنده داره که این نیاز نیست بلکه محبت خدا نسبت به بنده است 

ببخشبد این حرف رو‌کیزنم شاید درست نباشه اما احساسم میگه محبت زیادی خدا به ما  رو‌پرو و‌متوقع کرده به نظرتون این درسته ؟

بیشتر اوقات بنده خودش رو بهترین میدونه و این با عث گمراهی میشه