إِنَّ اللَّهَ لا يَظْلِمُ النَّاسَ شَيْئاً وَ لكِنَّ النَّاسَ أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ آيه صريحا گفتار اشاعره را كه انسان را مسلوب الاختيار ميدانند و گويند كفر و ايمان و ساير اعمال تمام بدست خدا است و بنده هيچ اختيار ندارد بكلى رد ميكند كه چنين نيست و ارشاد باين است كه خدا بكسى ستم نميكند و (شيئا) را بنكره آورده كه دلالت كند كه نه اندك و نه بسيار ستم نميكند كه گوش و چشم كسى را بگيرد و او را در چاه شقاوت بيندازد لطف و كرم پروردگار نسبت بتمام افراد بشر مساوى است لكن همانا مردم يعنى كفار و مشركين و عاصين بخودشان ستم ميكنند كه چشم و گوش خدا داده خود را كه بايستى باين دو نعمت بزرگى بارشاد عقلشان و بپيروى انبياء باز گردانند و طريق سعادت و خوشبختى خود را بيابند در اثر متابعت نفس و شيطان كور و كر كردهاند و خود را بچاه بدبختى و شقاوت پرتاب گردانيده اند. ( تفسیر مخزن العرفان )
خداى فرزانه هرگز، نه مانع بهره ورى كسى از آيات قرآن و مفاهيم بلند و دليل هاى انسان ساز آن مىگردد و نه از راه يابى كسى جلوگيرى مىكند، بلكه اين مردم هستند كه با بدانديشى و يا بى فكرى و ننگريستن به آيات خدا و نشنيده گرفتن دعوت پيامبرش به خود ستم روا داشته و در خور كيفر مىگردند. ( تفسیر مجمع البیان)
امام هادى عليه السلام فرمود: هر كس گمان كند كه خداوند بندگان را بر گناه مجبور و آنان را كيفر مى كند، به خدا نسبت ظلم داده و اين آيه (44 یونس ) را تكذيب كرده است. بحار، ج 5، ص 71.
خداوند، بهترين مكتب، كتاب ورهبر را براى هدايت مردم فرستاده است، اگر نپذيرند به خودشان ستم كردهاند. «إِنَّ اللَّهَ لَا يَظْلِمُ النَّاسَ...أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ» (تفسیر نور)
