حضرت علی اکبر(ع) به والي اموي مدينه چنين فرموده اند: اگر خداوند متعال ده ‌ها پسر به من عطا می ‌کرد من نام تمام آنها را علی می‌ گذاشتم و اگر دختری به من عنایت می ‌کرد نام او را نیز فاطمه می‌گذاشتم.
فاطمه جان‌ احمدی استادیار تاریخ اسلام دانشگاه الزهرا(س) در گفت‌وگو با فارس با اشاره به یکی از مسائل بسیار جالب توجه درحوزه تربیتی امام حسین(ع) اظهار داشت: حضرت سیدالشهدا(ع) تمامی فرزندان خود را به نام علی نامگذاری کرد و پسوند اکبر و اصغر، بعدها به آنها اضافه شد.
وی ادامه داد:  امویان اعلام کردند هر کسی نام علی داشته باشید چیزی از بیت‌المال دریافت نمی‌کند و به نظر می‌رسد همین مقوله برای امام حسین(ع) برای یک مبارزه منفی بسیار مهمی بود هرچند که این مسئله می‌توانست حصر اجتماعی را برای حضرت به دنبال داشته باشد.
این استاد دانشگاه با اشاره به مواضع حضرت علی‌اکبر(ع) نسبت به حاکمیت و لبیک گفتن به پدر بزرگوارش، گفت: وقتی والی مدینه از حضرت علی اکبر(ع) سؤال می ‌کند نام تو چیست حضرت پاسخ می‌ دهد: علی! سپس می‌پرسد نام برادرت چیست؟ ایشان فرمودند: علی و در چند سؤال بعدی، باز هم علی اکبر(ع) بارها نام «علی» را تکرار کرد وقتی والی مدینه از او سؤال کرد که چگونه این اسامی تکرار شده است، حضرت علی اکبر(ع) در عبارتی بسیار زیبا سعی می ‌کند موضع خود، نسبت خود و اهل بیت (ع) را نسبت به امویان نشان دهد. مي فرمايد: اگر خداوند متعال ده‌ ها پسر به من عطا می ‌کرد من نام تمام آنها را علی می ‌گذاشتم و اگر دختری به من عنایت می‌ کرد نام او را نیز فاطمه می ‌گذاشتم. 

 

حضرت علی اکبر (ع)

چهر عالمتاب بنهادش به چهر

شد جهان تار از قِران [1] ماه و مهر

سر نهادش بر سر زانوی ناز

گفت کای بالیده  ، سرو سرفراز

ای به طَرف دیده خالی جای تو

خیز تا بینم قد و بالای تو

مادران و خواهران پر غمت

می برد نک انتظار دیدنت

ای نگارین آهوی مشگین من

با تو روشن چشم عالم بین من

این بیابان جای خواب ناز نیست

کایمن از صیّاد تیر انداز نیست

خیز تا بیرون از این صحرا رویم

نک [2]به سوی خیمه لیلا رویم

رفتی و بردی زچشم باب خواب

اکبرا بی تو جهان بادا خراب

شاهزاده چون صدای شه شنفت

از شعف چون غنچه دندانش شگفت

چشم حسرت باز سوی باب کرد

شاه را بدرود گفت و خواب کرد

نیّر تبریزی (ره)