مبحث 51 طرح صالحین: ولادت حضرت علی اکبر(علیه السلام) و روز جوان

خمید نرگس پژمرده ای ز انده و شرم / چو دید جلوهٔ گلهای بوستانی را

فکند بر گل خودروی دیدهٔ امید / نهفته گفت بدو این غم نهانی را

که بر نکرده سر از خاک، در بسیط زمین / شدم نشانه بلاهای آسمانی را

مرا به سفرهٔ خالی زمانه مهمان کرد / ندیده چشم کس اینگونه میهمانی را

طبیب باد صبا را بگوی از ره مهر / که تا دوا کند این درد ناگهانی را

ز کاردانی دیروز من چه سود امروز / چو کار نیست، چه تاثیر کاردانی را

به چشم خیرهٔ ایام هر چه خیره شدم / ندید دیدهٔ من روی مهربانی را

من از صبا و چمن بدگمان نمیگشتم / زمانه در دلم افکند بدگمانی را

چنان خوشند گل و ارغوان که پنداری / خریدهاند همه ملک شادمانی را

شکستم و نشد آگاه باغبان قضا / نخوانده بود مگر درس باغبانی را

بمن جوانی خود را بسیم و زر بفروش / که زر و سیم کلید است کامرانی را

جواب داد که آئین روزگار اینست / بسی بلند و پستی است زندگانی را

بکس نداد توانائی این سپهر بلند / که از پیش نفرستاد ناتوانی را

هنوز تازه رسیدی و اوستاد فلک / نگفته بهر تو اسرار باستانی را

در آن مکان که جوانی دمی و عمر شبی است / بخیره میطلبی عمر جاودانی را

نهان هر گل و بهر سبزهای دو صد معنی است / بجز زمانه نداند کس این معانی را

ز گنج وقت، نوائی ببر که شبرو دهر / برایگان برد این گنج رایگانی را

ز رنگ سرخ گل ارغوان مشو دلتنگ / خزان سیه کند آن روی ارغوانی را

گرانبهاست گل اندر چمن ولی مشتاب / بدل کنند به ارزانی این گرانی را

زمانه بر تن ریحان و لاله و نسرین / بسی دریده قباهای پرنیانی را

من و تو را ببرد دزد چرخ پیر، از آنک / ز دزد خواسته بودیم پاسبانی را

چمن چگونه رهد ز آفت دی و بهمن / صبا چه چاره کند باد مهرگانی را

تو زر و سیم نگهدار کاندرین بازار / بسیم و زر نخریده است کس جوانی را

شعر از پروین اعتصامی