پاسخ به:مبحث پنجاهم طرح صالحین"امام حسین،حضرت عباس،امام سجاد(ع)"
یک شنبه 11 خرداد 1393 8:24 AM
حسین یعنی زیبا
پیامبر(ص)، علی(ع)، فاطمه(س)، حسن(ع)، فرشتگان و تمام هستی در انتظار آمدنش لحظه‌شماری می‌کنند. چه بلند‌مرتبه است این نوزاد و چه باشکوه است روز میلادش.
آسمان پر است از صدای بال فرشتگانی که گروه‌گروه به خانه علی(ع) و فاطمه(س)، می‌آیند تا به اهل بهترین خانه تبریک بگویند و شکسته‌بالی‌شان را مرهم نهند.
دردائیل فرشته‌ای که مورد غضب الهی قرار گرفته و بال‌های خویش را از دست داده است به برکت توسل به این نوزاد که محبوب خداست بال‌های خویش را باز می‌یابد. درد دردائیل درمان شده است.
نوزاد را در پارچه‌ای سفید به دستان پر مهر پیامبر(ص)، می‌سپارند و پیامبر(ص)، به رسم خویش در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه می‌خواند.
این نوزاد نور چشمان پیامبر(ص)، است. خلاصه‌ی وجود نبی(ص)، و آرامش جان اوست. حتی از سرانگشتان پیامبر(ص) شیر می‌نوشد، همه چیزش رنگ محمدی دارد.
و مگر نه این‌که او آیینه‌ی تمام‌نمای پیامبر(ص)، خواهد بود و احیاگر دین و رسالت نبوی.
پیامبر(ص)، برایش بهترین نام را برمی‌گزیند. او را شبیر می‌خواند یعنی حسین(ع) و حسین(ع) یعنی‌زیبا، یعنی آخر زیبایی‌ها، کمال‌ها و خوبی‌ها.
به نقل از :عبدالکریم خاضعی نیا/موسسه فرهنگی هنری فرهنگ عاشورا)
