عذر بدتر از گناه

زهری که از کارگزاران بنی امیه در مدینه بود، فردی را تنبیه نمود، به مرگ وی انجامید. برای جبران این لغزش زندگی و خانواده خویش را ترک گفته، در بیابان منزل گزیده، به عبادت پرداخت و تصمیم گرفت هیچ گاه در زیر سقف قرار نگیرد! 
گذر سیدالساجدین علیه‏السلام به وی افتاد. حضرت هنگامی که رفتار وی را مشاهده نمود به وی فرمود: قنوط و ناامیدی تو بدتر از خطای تو است. دیه مقتول را بپرداز و به زندگی خویش برگرد. از آن زمان به بعد زهری از آن رفتار دست برداشت و از کارهای اجرایی بنی امیه نیز کناره گرفته و از اصحاب خاص حضرت قرار می‏گیرد، که بنی امیه از امام سجاد علیه‏السلام تعبیر به پیامبر زهری می‏نمودند. [1] . این همان عذر بدتر از گناه است که زهری به آن گرفتار شده است. امام فرزانه این گونه رهنمود می‏دهد و کج اندیشی وی را این چنین سامان می‏بخشد. برخی افراد خشک و بی‏تدبیر، کج اندیشی‏های رفتار خویش را با رنگ مذهبی می‏آمیزند که باعث واژگون جلوه دادن دین، و گریز دیگران از دین می‏گردند. امام که صراط مستقیم است، این گونه این بیماری را درمان نموده و کج راهگی را چاره می‏اندیشد، که قتل خطا در دین دستوری دارد که باید دیه آن را پرداخت، نه آن که برای جبران آن، زندگی و خانواده را انگار نموده، به عبادت خشک و بی‏رمق و بی‏روح و خودسرانه و بی‏معنا پرداخت. 
از این نوع کج اندیشی‏ها در میان مردم چه فراوان به چشم می‏خورد. افراد برداشت‏های خشک و خشن خویش را با رنگ دین، می‏آمیزند و رفتار خویش را تبلور دین می‏نمایانند که روشنگران دین مانند امام همام، این گونه این کج‏راهگی‏ها را اصلاح می‏نمایند. 

پی نوشت ها: 
[1] طبقات، ج 5، ص 110، مناقب، ج 4، ص 173، کشف الغمه، ج 2، ص 105.