حجاب آری ، حجاب خیر

حجاب در اسلام يک وظيفه اي است که بر عهدة زن نهاده شده است که بايد در معاشرت و برخورد با مرد، کيفيّت خاصي را در لباس پوشيدن مراعات کند. اين وظيفه نه از ناحية مرد بر او تحميل شده است و نه چيزي است که با حيثيّت و کرامت او منافات داشته باشد، و يا تجاوز به حقوق طبيعي او که خداوند برايش خلق کرده است محسوب شود. بلکه پوشيده بودن زن، در همان حدودي که اسلام تعيين کرده است، مي باشد.
داشتن حجاب موجب کرامت و احترام بيشتر زن است. زيرا او را از تعرض افراد فاقد اخلاق مصون مي دارد. شرافت زن اقتضاء مي کند که هنگامي که از خانه بيرون مي رود متين و سنگين و باوقار باشد. در طرز رفتار و لباس پوشيدنش هيچگونه امري که باعث تحريک و تهيج شود به کار نبرد، عمداً مرد را به سوي خود دعوت نکند، زباندار لباس نپوشد، و معني دار به سخن خود آهنگ ندهد. چه آنکه گاهي اوقات ژستها سخن مي گويند، راه رفتن انسان سخن مي گويد. مثلاً حالت يک افسر با نشانه هاي عالي افسري که به گردن مي افرازد، قدمها را محکم به زمين مي کوبد، باد به غبغب مي اندازد، صداي خود را موقع حرف زدن کلفت مي کند، او هم زباندار عمل مي کند. به زبان بي زباني مي‌گويد از من بترسيد، رعب من را در دلهاي خود جا دهيد. همينطور ممکن است زن يک طرز لباس بپوشد، يا راه برود که همة‌ افعالش حرف بزند، که به دنبال من بيا، سر به سر من بگذار، اظهار عشق و پرستش کن، و ... آيا حيثيّت زن ايجاب مي کند که اين چنين باشد؟ آيا اگر ساده و آرام بيايد و برود، حواس پرت کن نباشد، و نگاههاي شهوت‌آلود مردان را به سوي خود جلب نکند،‌بر خلاف حيثيّت زن است، يا بر خلاف حيثيّت مرد است، ويا بر خلاف مصالح اجتماعي و يا بر خلاف اصل آزادي فرد است؟
آري اگر کسي بگويد زن را بايد در خانه حبس، و در را به رويش قفل کرد،‌ و به هيچ وجه به او اجازة بيرون رفتن نداد،‌اين با آزادي طبيعي و حيثيّت انسان و حقوق خدا دادي زن منافات دارد. چنين چيزي در حجابهاي غير اسلام بوده است، ولي در اسلام نبوده و نيست.
امام‌صادق(از پيامبر) نقل مي کند که فرمودند : "هر زني که خود را خوشبو کند و از خانه خارج شود، مورد لعنت قرار مي‌گيرد تا به خانه مراجعت کند."
پس بايد گفت حجاب مصونيّت است نه محدوديت، آري گوهر پاک مهر و محبت و عطوفت و ساير استعدادهايي که خداوند به زن عنايت نموده است، بايد در صندوقچة مطمئني به نام حجاب حفظ شده، و از دست نامحرمان در امان باشد، تا لحظه اي که زن ازدواج کند، و اين گوهر گرانمايه در راه استحکام نهاد خانواده، کمک به همسر در راه تعالي معنوي او و تربيت فرزندان قرار گيرد.