نقش رسانه های آمریکا در اغفال افکار عمومی

مستند شکستن سکوت، حقایق و اکاذیب جنگ علیه ترور، اثر جان پیلگر، مستندساز آمریکایی است که به بررسی اقدامات ایالات متحده و انگلیس در ۱۰ سال اخیر پرداخته است. جان پیلگر در این مستند که نام آن را شکستن سکوت نهاده، از همه مردم دنیا درخواست می‌کند تا نسبت به دروغ‌ها و سانسورهایی که مقامات این دو کشور انجام می‌دهند ساکت نمانند. جان پیلگر رسانه‌ها را قدرتمندترین ابزار برای جلوگیری از جنگ دانسته و پس از بررسی و بازخوانی جنایات آن‌ها در افغانستان و عراق به عنوان نتیجه به این نکته اشاره دارد که اکنون در دنیا دو قدرت بزرگ وجود دارد؛ یکی قدرت نظامی آمریکا و متحدانش و دیگری قدرت افکار عمومی و توان مردم جهان برای خیزش فکری علیه جنایات بشری.

در طول این سال ها هر گاه صحبت از جنگ در عراق و افغانستان شده، واقعه ۱۱ سپتامبر نیز نمود یافته است چرا که جورج بوش و تونی بلر از نگاه خودشان به دنبال جنگ علیه تروریسم و شیطان بودند.

اما سوال اینجا است که اهدف واقعی این جنگ ها چیست؟ و بی رحمانه ترین تروریست ها چه کسانی هستند؟ القاعده..یا…. فرزندان خودمان؟

جنایاتی که در جنگ‌های کشورهای دیگر با هم رخ داده قربانی بیشتری داشته یا جنایاتی که از آمریکای لاتین تا جنوب شرقی آسیا توسط آمریکا اتفاق افتاده؟ افغانستان و عراق به اعتقاد دولتمردان آمریکا آغاز راه هستند. آنها کره شمالی، ایران، و حتی چین را هدف قرار داده‌اند. افغانستان در سال ۲۰۰۲ تبدیل به گورستانی شد که تنها مردم بی‌دفاع افغان در آن جای گرفتند:

به ادعایی، افغانستان نخستین پیروزی آمریکا در نبرد علیه ترور و بنیاد گرایان اسلامی، تحت عنوان القاعده بود،که حملات ۱۱ سپتامبر را هدایت کردند.

رژیم طالبان در افغانستان پایگاهی در اختیار اسامه بن لادن قرار داده بود، اما در عوض بیش از۳۰۰۰ انسان بی‌گناه زیر بمباران جان خود را از دست دادند. که بوش نام این عملیات وحشیانه را نبرد برای آزادی گذاشته است.

در طول این مدت که به مناطق بحران زده سفر کرده‌ام به ندرت شاهد شهر بمباران و ویران شد‌ه‌ای همانند افغانستان بودم که جنگی متجاوز از ۲۰ سال از سوی آمریکا را متحمل شده اند. به استناد همه شواهد، جنگ طلبان عده‌ای تروریست تحت حمایت مالی و تسلیحاتی آمریکا هستند و به علاوه تسلط بر دولت کابل، تجارت خشخاش هم مجدداً توسط آنان احیاشده است.

مارینا، از اعضای یک تشکیلات نامرسوم موسوم به زنان انقلابی افغانستان است. او می گوید:به باور ما تفاوت فاحشی میان طالبان ائتلاف شمال و فرماندهانی که در نقاط مختلف افغانستان قدرت را در دست گرفته اند وجود ندارد زیرا ریشه ها یکی است و همچنین اصالت و باورها آنها دو روی یک سکه هستند.

مواردی داشتیم از ربوده شدن زنان توسط گروه های مسلح. مردم در زندان های مخفی زندانی می‌شوند و فرماندهان گروهی زن را مورد آزار و اذیت جنسی قرار دادند و حدود ۳۵ زن به قصد نجات خود از دست متجاوزان، به همراه فرزندانشان به داخل رودخانه پریدند و جان باختند.

چندی بعد از به قدرت رسیدن طالبان در سال ۱۹۹۶، کابینه بیل کلینتون عمایت خود از طرح محرمانه احداث خط لوله نفت در خاک افغانستان جهت ترانزیت نفت استخراجی از ذخایر غنی منطقه آسیای میانه را اعلام کرد. طالبان به عنوان سخاوتمندانه‌ترین گزینه در این معامله، به طور محرمانه به واشنگتن و تگزاس دعوت شدند.

با آغاز کار جورج بوش پسر، پیوند حاکم میان القاعده و طالبان می‌رفت تا به یک رسوایی تبدیل گردد و ۱۱ سپتامبر بهانه خود ساخته‌ای بود که از شر طالبان خلاص شوند. امروز افغانستان در حاکمیت رژیمی است ساخته و پرداخته آمریکا، و قرارداد خط لوله همچنان در حال پیگیری می‌باشد. اکنون کسانی به ایالات متحده قدرت نظامی آن حکمرانی می‌کنند که زمانی به دیوانگان معروف بودند:

امروزه آمریکا دارای ۱۵۲ پایگاه نظامی در اقصی نقاط جهان است که شامل پایگاه های احداث شده در حوزه های مهم انرژی به بهانه جنگ علیه ترور می‌باشد و ارتش آمریکا از آن به عنوان”سلطه همه جانبه” یاد می‌کند.

آمار هزاران تروریست معروفی که برخلاف مقرارت در آمریکا اقامت دارند گواهی است بر مضحک بودن اظهارات بوش. سال گذشته، سازمان عفو بین الملل خبر پناهندگی هزاران شکنجه گر در آمریکا را تأیید کرد در فهرست منتشره، اسامی شخصیت های مخوفی از آمریکای لاتین در موسسه‌ای درایالت جورجیا دوره دیده اند به چشم میخورد جایی که فنون کثیف ترور و فشار به کمک جزواتی توسط افسران آمریکایی تدریس میشود.

اندرو ویلکی یگانه افسر اطلاعاتی غربی می‌باشد که در حین خدمت به آنچه وی پرده برداشتن از حقیقت جنگ عراق می‌خواند، مبادرت ورزیده است.

رسانه‌های آمریکا نقش کلیدی در اشغال و اغفال داشتند. به جای به چالش کشیدن تبلیغات جنگ طلبانه، در بزرگ نمایی و انعکاس آن سهیم شدند؛ و اگر رسانه‌ها برخورد قاطعانه و مصرانه‌تری داشتند این احتمال وجود داشت که جنگ عراق صورت نگیرد. اما در ایالت متحده، خبرنگاران در محدودیت‌های شدید خبری به سر می‌برند و همیشه نمی‌توانند حقایق را بازگو کنند.