پس اي مولاي عشق!

اي كه فصل آمدنت، زيباترين فصل زندگاني است حضورت گويا ترين پيام آشنايي.

اي كه باب خدايي و واسطه فيض درياي رحمتي و بيكران مهر.

ما را درياب كه خوب مي دانيم،اين ماييم كه در غيبت به سر مي بريم،

در غيبت از خود واز مولاي عشق و شما حاضر ترين حاضرانيد.

اين ماييم كه معرفت شمارا كسب نكرده و بدون ساخت،بانگ عشق و ياري

سر مي دهيم و غافل از اينكه

معرفت شما الفباي عاشقي است و بدون اين مهم پا نهادن در ميدان عشق ورزي

كاري بس بيهوده است.

اين ماييم كه پرده غفلت و زنگار عصيان، چون خاري در چشمانمان غلطيده

و مانع ديدار يارمان گشته است.

اين ماييم كه شمارا تنها در دل دعاهاي ندبه و فرج و در دل آدينه ها كه دل هايمان

غرق دلتنگي است ياد مي كنيم و در عرصه هاي دلگيرو هزاران لحظه ديگر

به دست فراموشي سپرده ايم

پس اي مولاي عشق!

ما را درياب. برايمان دعا كن تا جام معرفت را سر كشيم و منتظرت باشيم.