آداب و رسوم مردم در خراسان شمالی

استان خراسان شمالی با وجود اقوام مختلف از جمله کرد، ترک، ترکمن، تات و فارس گنجینه‌ای از رسوم مختلف در ایام نوروز است.آداب و رسوم،خراسان شمالی،ترکمن

نوروز درخراسان شمالی در دهه‌های پیشین با آداب و رسوم مختلفی شروع می‌شد که متاسفانه بخشی از آن منسوخ شده و بخشی دیگر نیز در حال فراموشی است، اما مردم روستایی این استان حافظان خوبی برای رسوم گذشتگان خود هستند. این گروه از جامعه خراسان شمالی که تعداد آنها بیشتر از شهرنشینان است پایبندی به رسوم را همچنان رعایت کرده‌اند.

دختران و زنان کرد چندماه قبل از نوروز دارهای قالی و قالیچه را برافراشته و با رنگ و نگار گل و بلبل و هنرنمایی خود، فرش زیبایی را برای سال جدید می‌بافند. آنها معتقدند که در سال جدید خانه باید با فرش جدید آراسته شود تا روزی و برکت تازه به خانه آنها وارد شود.

آنها همچنین پرده‌های سوزن‌دوزی با طرح بهار و طبیعت را به نشانه ورود بهار از در ورودی ایوان خود آویزان می‌کنند تا نوید حضور بهار را به یکدیگر اعلام کنند، پختن نان شیرین سنتی (فتیر) نیز از هنرنمایی‌های زن‌های روستایی این استان است که با روغن حیوانی پخت می‌شود.

مردان نیز دیوارهای کاهگلی منازل را مرمت کرده، درها را رنگ زده و برای پخت نان شیرین سنتی هیزم و بوته خشک جمع‌آوری می‌کنند.رسوم‌ مختلفی در نواحی خراسان شمالی وجود دارد که هر یک جذابیت و زیبایی خود را دارد.

فالگوش ایستادن:

این رسم معمولا در میان دختران جوان و زنان بیشتر دیده می‌شود آنها به طور اتفاقی پشت یکی از درها می‌ایستند و به صحبت‌های دیگران گوش می‌دهند اگر صحبت افراد درون خانه مثبت و همراه با روشن‌بینی باشد سال جدید برای آنها سالی خوش خواهد بود، اما اگر در مورد مسائل منفی صحبت کنند آن سال برای آن دختر سال خوبی نیست.

کوزه‌شکنی:

این رسم نیز در خراسان شمالی دیده می‌شود. پدر خانواده به تعداد اعضای خانواده کوزه می‌خرد، در آخرین شب چهارشنبه هر یک از اعضای خانه کوزه خود را از روی بام خانه به زمین پرتاب می‌کنند، آنها بر این عقیده‌اند که با شکستن کوزه تمامی اتفاقات بد نیز از آنها دور خواهد شد و سالی خوش برای آنها رقم خواهد خورد.

تخم‌مرغ شکنی:

این سنت نیز به مانند کوزه‌شکنی است که افراد خانواده تخم‌مرغ‌ها را از ارتفاع سه یا چهار متری به زمین پرتاب می‌کنند.

در روستا‌هایی که مردم آن از طریق کشاورزی امرار معاش می‌کنند چند روز قبل از عید فردی به نیابت از مردم روستا بذر محصولات مختلفی را درون ظروفی کوچک می‌کارد و از آنها نگهداری می‌کند. چند روز پس از نوروز افراد روستا این محصولات را با یکدیگر مقایسه کرده و برای کاشت محصول امسال نتیجه‌گیری می‌کنند.