بخشیدن هدایا به مرثیه‏ سرای اهل‏ بیت

گویند منصور دوانیقی از موسی بن جعفر علیه‏السلام تقاضا کرد روز عید نوروز در مجلس رسمی دربار برای سلام و شادباش بنشیند و هر چه پیشکش می‏شود، قبول کند. آن جناب نپذیرفت و فرمود: من اخباری را که از جدم رسیده است جستجو کردم، خبری راجع به این عید پیدا نکردم. این مراسم اختصاص به فارسیان دارد. اسلام آن را محو نموده، ممکن نیست آنچه را اسلام محو کرده ما زنده کنیم. منصور عرض کرد: ما از نظر سیاست لشکری این کار را می‏کنیم. شما را به خدا سوگند می‏دهم موافقت فرمایید. ناچار موسی بن جعفر علیه‏السلام پذیرفت و در محل تهنیت نشست. امر او اعیان لشکر و کشور خدمتش رسیدند. تهنیت گفته و هدایای خود را تقدیم می‏کردند. منصور خادمی را معین کرده بود که هر چه می‏آوردند، صورتش را برمی‏داشت و ثبت می‏کرد. بعد از آنکه همه آمدند، پیرمردی در آخر آمده عرض کرد: یابن رسول الله، من مردی فقیرم، مالی نداشتم که به هدیه تقدیم کنم، ولی هدیه من سه شعر است که جدم در مرثیه جد شما حسین بن علی علیه‏السلام سروده. حضرت فرمود: هدیه تو را قبول کردم. بنشین. 
آنگاه رو به خادم منصور کرده فرمود: برو نزد امیرالمؤمنین، بگو با این مقدار مال چه باید کرد؟ 
خادم برگشت و گفت: منصور می‏گوید تمام مالها را به شما بخشیدم، در هر چه میل دارید صرف کنید. حضرت به آن پیرمرد فرمود: تمام این مالها را بردار و تصرف کن. من همه را به تو بخشیدم.