مقالات پژوهش پرستاری

مقدمه: افسردگي يک بيماري ناتوان کننده و يکي از اختلالات شايع و جدي است که سلامت رواني و جسمي فرد را مورد تهديد قرار مي دهد و بار زيادي را بر جامعه تحميل مي کند. بخشي از تاثيرات اقتصادي افسردگي کاهش بهره وري در محيط کار است. با توجه به نقش پرستاران در سيستم بهداشتي درماني و لزوم انگيزه کاري بالاي آنها براي ايجاد امنيت بهداشتي براي اين قشر عظيم و مراجعين آنها، تحقيقي به منظور بررسي سلامت روان پرسنل پرستاري بيمارستان هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشکي کردستان، انجام شد. لذا اين مطالعه با هدف بررسي و مقايسه ميزان افسردگي در پرستاران نوبت کار بيمارستان هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشکي کردستان، صورت گرفته است.
روش: اين پژوهش يک مطالعه توصيفي - تحليلي است. جامعه مورد مطالعه را 380 پرستار بيمارستان هاي بعثت، توحيد و قدس شهر سنندج تشکيل مي داد، از اين تعداد، 314 پرستار (219 زن و 95 مرد) به روش سرشماري از بهمن 1387 تا ارديبهشت 1388 مورد مطالعه قرار گرفتند. پرسشنامه اطلاعات دموگرافيک و مقياس استاندارد سنجش افسردگي بک(BDI= Beck Depression Inventory)  جهت جمع آوري داده ها مورد استفاده قرار گرفت. داده هاي پژوهشي نيز با استفاده از نرم افزار SPSS v.16 و آزمون هاي chi-square و آزمون t مورد ارزيابي قرار گرفت.
يافته ها: در اين پژوهش 42% از کل نمونه هاي مورد پژوهش فاقد افسردگي بودند و %37.3 افسردگي خفيف، %15.9 افسردگي متوسط و %4.7 داراي افسردگي شديد بودند. %5.6 از پرستاران شب کار و %3.4 از پرستاران روزکار داراي افسردگي شديد مي باشند. مقايسه ميانگين ميزان افسردگي گروه پرستاران شب کار با روزکار، اختلاف معناداري را نشان نمي دهد. از نظر مقايسه ميزان افسردگي با سن، جنس و ميزان تحصيلات، تاهل و سابقه کار نمونه هاي مورد پژ‍وهش اختلاف معنادار يافت نشد. اما ميان سمت (موقعيت شغلي) و افسردگي ارتباط معنادار بوده است (p=0.01).
نتيجه گيري: سلامت روان پرستاران به دلايل متعددي نسبت به ساير مردم جامعه در معرض خطر بيشتري است. نتايج مطالعه شيوع بالايي از افسردگي را در پرستاران مورد مطالعه نشان مي دهد. لذا، به منظور پيشگيري و درمان به موقع افسردگي هاي شغلي، توجه به سلامتي پرستاران در نوبت هاي کاري (مخصوصا، پرستاران زن) اجراي برنامه هاي آموزشي، مشاوره هاي بهداشت حرفه اي و بررسي هاي دوره اي، بسيار کمک کننده خواهد بود.

 نسخه قابل چاپ