یادها و یادداشت‌هایی از زندگی امام خمینی(ره)

عدم تأخیر در انجام کار‌ها
حضرت امام(ره)، هیچگاه کار امروز را به فردا موکول نمی‌کردند. کار‌ها و زندگی و همه شئون و امور ایشان منظم و مشخص بود. در زندگی حضرتش، هر چیز، سر جای خود، قرار داشت و هر کاری دور از شتابزدگی و عجله و بدون تعلل و تأخیر در موعد مقرر آن انجام می‌گرفت. با کثرت کار‌ها و تعدد امور و گزارش‌ها و چیزهای دیگر، هیچ نشانهای از شلوغی و تراکم و کارهای بهجامانده در زندگی حضرتش مشاهده نمی‌شد. هیچ چیز در آنجا گمشدنی نبود. لباس، کتاب، قلم، رادیو و سایر وسایل شخصی هرکدام جای معینی داشتند. در این می‌ان، اگر امانتی وجود می‌داشت یا چیزی که باید به مسئول آن تحویل می‌شد، در اولین فرصت و بدون فوت وقت و سریع، به ادا و انجام آن مبادرت می‌ورزیدند.
بسیار اتفاق می‌افتاد که یک کتاب فقهی و غیر آن، مورد نیاز معظَّمله قرار می‌گرفت و ما آن را فراهم و تقدیم می‌کردیم. فردا صبح، انگار که مهم‌ترین کار و اولین کارشان این بود که کتاب را به آورنده بازگردانند. با آنکه صاحب کتاب اگر ما بودیم یا هر کس دیگر افتخار داشت که یک کتابش به آن حضرت تقدیم شده باشد.
بسیار اتفاق می‌افتاد که افرادی مانند «جناب آقای سید صادق لواسانی» که زود به زود به محضر امام(ره) تشرف می‌یافتند و وجوه شرعیه را طی چک بانکی به طور مستقیم، تقدیم می‌کردند. حضرت امام(ره) آن را بلافاصله در اولین فرصت، جهت واریز به صندوق و حساب به ما تحویل می‌دادند. حتی گاهی بود که هنگام تشرف ما، در اثر تعدد و کثرت کارهای دفتر، فراموش می‌کردند که چک را تحویل ما دهند و چند لحظه بعد از آنکه مرخص می‌شدیم، مجدداً با زنگ ما را احضار می‌فرمودند و چک را تحویل می‌دادند، با آنکه اتاق کار معظمله جای منظم و محفوظی بود و امکان گم شدن چیزی در آن وجود نداشت، با این حال، هیچ وقت حضرت امام(ره) حتی یک چک یا یک امانت را بدون دلیل برای یک روز، پیش خودشان معطل نمی‌گذاشتند.

امور مالی و وجوه شرعیه
در اواسط سال 1361، حضرت امام(ره) اینجانب را احضار فرمودند که به اتفاق حجج اسلام آقایان «صانعی» و «رسولی» به محضرشان شرفیاب شدیم. حضرت امام(ره) بعد از بیان مقدمه‌ای دستور فرمودند: «شما سه نفر مسئول حساب و کتاب وجوه شرعیه هستید و باید تمام مسائل مربوطه به اطلاع و توسط شما انجام گیرد».
سپس تمام وجوه نقدی و چکهای مربوط به وجوه شرعیه را که نزدشان بود تحویل دادند و بلافاصله یک حساب جاری در بانک صادرات جماران به نام سه نفر افتتاح گردید و کلیه وجوه به حساب مذکور انتقال یافت و تمام پرداخت‌ها با حواله حضرت امام(ره) و تنظیم اسناد مربوطه به طور دقیق انجام می‌گرفت. (پیوست ۲)
این روال تا رحلت حضرت امام(ره) و تحویل موجودی حساب مذکور به شورای مدیریت حوزه علمیه قم ادامه یافت. همچنین در
سالهای اخیر بر حسب دستور حضرت امام(ره) یک حساب ارزی به نام حضرت امام(ره) و حق امضای اینجانب همراه با یکی از دوستان
دیگر در یکی از شعب بانک افتتاح و ضمن ثبت و ضبط دقیق کلیة دریافت‌هاس ارزی که بابت وجوه شرعیه برای حضرت امام(ره) واصل می‌شد، تمام پرداخت‌ها با دستور حضرت امام(ره) و امضای دو نفر انجام می‌گرفت که باقیماندة این وجوه نیز بعد از رحلت آن حضرت و بر حسب وصیتشان تحویل شورای مدیریت گردید. (پیوست ۳)
همانگونه که پیش‌تر اشاره شد، زمان انجام دادن کارهای مربوط به امور مالی و وجوه شرعیه و مهر و قبوض از چند دقیقه بعد از ساعت هشت صبح شروع می‌شد و در آغاز، به جز روزهای جمعه، در تمام ایام هفته این برنامه انجام می‌شد. به مرور زمان پنجشنبه‌ها و سپس شنبه‌ها و چهارشنبه‌ها نیز حذف شد و در این اواخر با آنکه کار‌ها و تعداد قبوض بیشتر شده بود، این برنامه فقط در روزهای یکشنبه و دوشنبه و سه‌شنبه انجام می‌گرفت.
کار‌ها به اینگونه بود که در آغاز جناب آقای رسولی، سؤالات و استجازات را مطرح می‌کرد و همزمان حضرت امام(ره) مهر مبارکشان را که همیشه در جیب جلیقه‌شان بود، به اینجانب می‌دادند و آقای صانعی قبوض را که قبلاً نوشته شده بود ورق می‌زدند و حقیر آن‌ها را مهر می‌کردم. بعد از چند دقیقه که سؤالات آقای رسولی تمام می‌شد، ایشان کار ورق زدن قبوض را تحویل می‌گرفت و در حالی که به سرعت ورق می‌زد اینجانب کار مهر کردن بقیه را ادامه می‌دادم. عمده صرف وقت در محضر امام(ره)، مهر کردن قبوض بود که علیرغم ازدیاد روزافزون آن، به تدریج در اثر تکرار و ممارست در این کار سرعت عمل فوق‌العادهای پیدا کرده بودیم و در کمترین زمان ممکن بیشترین قبض را مهر می‌کردیم و این یکی از دلایل تقلیل روزهای هفته و ساعت کار در محضر امام(ره) بود.
حضرت امام(ره) متناوباً و در ضمن آنکه در آن حال مشغول مطالعه گزارش‌ها می‌شدند روی مهر شدن قبوض نیز نظارت داشتند و مکرراً متوجه شدم که ایشان با دقت به کار ما نگاه می‌کنند. سرعت عمل در مهر زدن قبوض به حدی بود که توجه حضرت امام(ره) را به خود جلب کرده بود و حاج احمدآقا نقل کرد که حضرت امام(ره) دو بار این نکته را به من یادآوری فرمودند.