یادها و یادداشت‌هایی از زندگی امام خمینی(ره)

نمونه نظم و پاکیزگی
حضرت امام (ره) گذشته از نظم و انضباطی که در مجموعه شئون و کارهای خود داشتند و بطور هیچگاه توجه به کاری موجب تضییع کار دیگرشان و یا غفلت از آن نمی‌‏شد. هر روز عبادات، قرائت قرآن، ادعیه، مطالعه‌های گوناگون، گوش کردن به اخبار، قدم زدن، نرمش (حرکتهای ورزشی که طبق نظر پزشکان معالج الزاما به منظور حفظ سلامتی انجام می‌‏دادند) رسیدگی و پاسخگویی به امور شرعی و اجازات و استجازات و قبض وجوهات، ملاقات‌ها، معاشرت و انس با افراد خانواده، خوراک، نظافت و استراحتشان، هر کدام به صورت منظم و در موعد خود انجام می‌‏گرفت.
همین نظم در برنامه‌های هفتگیشان نیز حاکم بود. از باب مثال، هر صبح جمعه، بعد از شنیدن خلاصه اخبار ساعت ۸ آماده استحمام بوده و راهی حمام می‌‏شدند. معمولا روزهای جمعه نیز چند گزارش را خدمتشان می‌‏بردم. ولی آموخته بودیم که در این ساعت، مجالی برای شنیدن یا امضاء کردن چیزی نگذاشته‌اند، چرا که بلافاصله مشغول باز کردن تکمه‌هایشان می‌‏شدند و در‌‌ همان حال برخاستند و بدین ترتیب همیشه در ساعت ۸ و چند دقیقه وارد حمام می‌‏شدند و همیشه کیسه و صابون می‌‏زدند.
توفیق کیسه کشیدن امام (ره) در طول سال‌ها نصیب پیرمردی مخلص بود که کارگر حمام عمومی جماران بود. هر روز جمعه نزدیک ساعت هشت و پنج دقیقه در آنجا آماده بود که با اشاره امام (ره) برای کیسه کشیدن وارد حمام می‌‏شد. استحمام امام (ره) معمولا بیش از یک ساعت طول می‌‏کشید و ایشان چند دقیقه بعد از ساعت ۹ از حمام خارج می‌‏شدند. حمام مذکور در ضلع شمالی هال واقع است، حمام کوچک، ساده و بدون وان می‌‏باشد که وسائل و تجهیزات آن، عبارت بود از یک دوش قدیمی، یک طشت و ظرف پلاستیکی کوچک.
از آنجایی که رخت کن حمام، بسیار کوچک بود، حضرت امام (ره) ناچار بودند لباس‌هایشان را در هال و در کنار میزی که چمدان لباس‌هایشان روی آن قرار داشت، بپوشند.
حضرت امام (ره) فقط در اوقاتی که بیمار بودند و پزشکان اجازه نمی‌‏دادند، حمام نمی‌‏رفتند. یک بار که دو جمعه متوالی به حمام نرفته بودند، با سؤال از پزشک‌ها بی‌صبرانه منتظر بودند که بتوانند حمام بروند. ولی با این حال، لباس‌هایشان را طبق برنامه معمول عوض می‌‏کردند. حضرت امام (ره) علیرغم سادگی در لباس و زندگی در اوج نظافت و پاکیزگی بودند. لباس‌هایشان همیشه پاکیزه و تمیز بود. هیچگاه در کف جوراب‌هایشان اثری از کدورت چرک دیده نمی‌‏شد. با اینکه تمام محیط زندگی و فرشهای ساده‌شان تمیز بود، ولی همواره با دمپایی روی فرش راه می‌‏رفتند. دمپایی‌هایی که سالهای سال کار کرده بودند و کف آن‌ها ساییده و ترکهای زیاد خورده بود.

فضای معطر
همیشه محیط زندگی حضرت امام(ره) و اتاق کار و محل عبادت و خواب آن حضرت، از نظافت و پاکیزگی می‌درخشید و فضای پرطراوتش از بوی دل‌انگیز عطرهای بسیار خوشبو آکنده بود. به عبارت روشن‌تر علیرغم اینکه حضرت امام (ره) نمونه کامل ساده‌زیستی و قناعت و صرفه‌جویی در استفاده از امکانات زندگی بودند، ولی در زمینه نظافت و پاکیزگی و استفاده از بهترین عطر‌ها در حد کمال، مقید بودند. که این هم منطبق با آداب و سنن اسلامی است و نظافت و طهارت ظاهری لازمه و مقدمه تهذیب و طهارت معنوی است؛ زیرا انسانهایی که در صمیم جانشان شمیم ایمان و رایحه جنت رضوان دارند، در خوشبویی جسم سزاوارترند.
دوستان امام (ره) از دور و نزدیک انواع عطرهای خارجی و داخلی را به محضرشان اهدا می‌کردند و امام (ره) تنها در این زمینه بود که با ذوق سرشار و زیباپسند خود، بهترین‌ها را انتخاب می‌فرمودند تا آنجا که بعضی از اصحاب دفتر نیز مقید بودند که به هنگام تشرف از‌‌ همان عطرهایی استفاده کنند که برای امام (ره) خوشایند بود.