مجموعه اشعار اجرا شده توسط استاد حاج منصور ارضی

ای اختر برج هدی روح طهارت

آقا سلامی از دل و جان ها نثارت
ای نام روح افزای تو هادی دل ها

نامت علی، هادی است اسم مستعارت
راه میان بور را به دلها باز کردی
هر کس که دارد قصد پابوس و زیارت
با اینکه دستت بسته امّا سفره داری
از دور سائل را تو بنشانی کنارت
گاهی گره کور است امّا می شود باز
پیداست یار ماست قلب غم گسارت
تو آن طبیب حاذق در بند هستی
کز ظلم نامردان شده غربت دچارت
غربت نه از دشمن که گاه از دوست دیدی
یک ذرّه امّا کم نشد از اقتدارت
چیزی نمیگفتی از سعایت های یاران
شکفه نکردی از عدوی بی شمارت
حتّی حسن از مکر بد خواهان به سختی
می آمد و یک لحظه میشد هم جوارت
در سامرا هر قومی از دشمن امان داشت
زندانی زهرا ولیکن در قرارت
با آنکه عالم تحت فرمان شما بود
تحریم شد حتّی تو را باغ و بهارت
در پادگان ها زندگی کردن محال است
دشمن امیدی داشت زین طرح و حقارت
می خواست دست آل زهرا را ببندد
می خواست اصلاً محو سازد اعتبارت
وقتی حریف پرتو نورت نمی شد
دیگر بنا می کرد بر عترت جسارت
ای سامرایت کربلای حضرت تو
ای همچو عمّه شد اسیری افتخارت
از بس به یاد عمّه ات خون گریه کردی
شد پلک چشمت زخم زان داغ و اسارت
گاهی ندا میکردی ای جدّ غریبم
جانم فدای خواهر شب زنده دارت
گاهی که از دشمن اهانت می شنیدی
یاد رقیّه یاد زینب بود یارت
روزی که آن کذّابه آتش بر دلت زد
با نام زینب خواست سازد بی قرارت
کذّابه آنجا طعمه ی درّندگان شد
نفرین تو سوزاند آنرا در حرارت
کذّابه ها این روزها هم نقشه دارند
آن نقشه ای که شد پیاده در مزارت
تهدید زینب را به سر می پرورانند
جان رقیّه چاره ای کن بر تبارت
صدبار آتش بر حرم افتاد بس نیست؟
آیا هنوز آن فتنه را داری نظارت؟
آری مگر شیعه بمیرد دسته جمعی
تا باز هم تکرار گردد آن جسارت
بالای گنبد پرچم سبز ابالفضل
یعنی که اینجا علقمه با ذولفقارت
بر هر ضریحی پرچم سرخ حسینی
یعنی که اینجا کربلای ما رهسپارت
می خوانم اینک صاحب تیغ علم را
با نهضتش آزاد سازد هر حرم را