مبحث چهل ششم طرح صالحین:حضرت شاهچراغ( ویژه ویژه ویژه)

هجرت به ایران
 

امام رضا علیه‏السلام در سال 183 ه. ق و در سن 35 سالگی عهده‏دار امامت شیعیان شد. دوره امامت ایشان که بیست سال بود، مصادف با خلافت هارون الرشید، محمد امین و مأمون بود. بعد از مرگ محمّد امین پس از کشمکشها و شورش‏های مختلف خلافت به دست مأمون افتاد. اما او از ناحیه علویان هراس داشت و دلیل اصلی آن نیز موقعیت معنوی امام رضا علیه‏السلام بود. مأمون تصمیم گرفت، حکومت خود را از ناحیه علویان در امان نگه دارد. مطمئن‏ترین راه نزدیکی به امام رضا علیه‏السلام و آرام نگه داشتن علویان، را انتخاب کرد. او در سال 200 هجری قمری حضرت رضا علیه‏السلام را بر خلاف میل قلبی‏اش‏مجبور کرد تا از
مدینه به مرو هجرت کند. عموم شیعیان نیّت باطنی مأمون را نمی‏دانستند و همین جهل عمومی، سبب گردید سیل هجرت سادات و علویان به سوی ایران سرازیر شد. در این میان دو کاروان از اهمیت ویژه‏ای برخوردار بود. یکی کاروانی که سرپرستی آن به عهده حضرت معصومه(س) بود و دیگری، کاروانی که به کاروانسالاری احمد بن موسی علیه‏السلام روانه ایران شد. تعداد جمعیت کاروان احمد بن موسی علیه‏السلام ظاهرا قابل توجّه بوده است. در برخی منابع جمعیتشان را تا پانزده هزار نفر هم نوشته‏اند. تعداد زیادی از سادات و نزدیکان امام هشتم علاوه بر احمد و محمد وحسین از فرزندان امام کاظم علیه‏السلام در این کاروان حضور داشتند.