مبحث چهل و پنجم طرح صالحین: حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها)

خطبه ای از حضرت صدیقه کبری(س) بعد از ارتحال پیامبر (ص) و در دفاع از حقوق خود نقل شده که در عین فصاحت  و بلاغت، نکاتی را پیرامون توحید، عدالت و فلسفه احکام فرموده است
خطبه  ایشان به نوعی دایره المعارفی برای تمامی مسلمانان است؛ از همان ابتدا که ایشان شروع به قرائت خطبه می کند، معجزه ای از معجزات خود را نمایان می سازند. انسان برای اینکه بتواند به خوبی سخن بگوید؛ باید سالها فن سخنوری را تمرین کرده و آن را بیاموزد تا صحبت خوبی داشته باشد؛ ایشان نه در گذشته سخن گفته و نه در مکتبی درس خوانده بودند, حال آنکه خطبه ای که از آغاز تا پایان آن دارای نکات عمیق و دقیق است و در اوج بلاغت و فصاحت است، معجزه ای از آن حضرت بود.
 
در بخشی از این خطبه، حضرت درباره فلسفه احکام سخن می گوید: «جعل الله الایمان تطهیراً لکم من الشرک و الصلاه تنزیهاً لکم عن الکبر و الزکاة تزکیة للنفس و نماء فی الرزق و الصیام تثبیتا للاخلاص و الحج تشییدا للدّین ... و الامر بالمعروف و نهی عن المنکر مصلحة للعامه»؛ خدا ایمان را برای این که شما را از شرک نجات دهد، نماز را برای دور داشتن از کبر و غرور، حج را برای محکم کردن دین، روزه را برای بیش تر شدن اخلاص و امر به معروف و نهی از منکر را برای سالم سازی مصلحت جامعه قرار داده است.
 
در ادامه این خطبه حضرت زهرا(س) بیان می دارند که «و امامتنا نظاماً للملة و اماناً من الفُرقة» الهی بودن امامت از سوی خدا تصریح می کند تا جامعه و امت اسلامی نظم بگیرد. امام محوریت جامعه است و جلوی پراکندگی را می گیرد. اگر مردم امام را تعیین کنند، ممکن است دو دستگی به وجود آید، حال اگر خدا، همانگونه که پیامبر(ص) را انتخاب کرده است، امام را تعیین کند، دیگر کسی اعتراض نمی کند. با این توصیفات مشخص می شود که اسلام سامان نمی یابد، مگر در  مسیری که حضرت زهرا(س) بیان کرده است، قرار گیرد.