كارگاه شاعران راسخون

شعر هایم همه را سوزاندند 

دور آتش کده با شادی و شور 

شعر بی مصرع غم را خواندند

شهریار آن شه انجمن سخت افزار 

کرد عذر خواهی ، ببخشید حضار

من ندانستم چه شد شعرها آتش گرفت

چه کسی تقاص نبود مرا 

از کمان و چله آرش گرفت

دلم شکسته بود ولی بخشیدمش 

چون شه این انجمن را 

بی گناه و بی تقلا دیدمش

شهریارا دل من سوخت ولی دقت کن 

که دگر بار نگیرد آتش 

انجمن شعر مرا