کتاب نوروز در جاهلیّت و اسلام

با سلام و ادب و احترام

جهل در مقابل علم است و این اختصاصی به عرب و عجم ندارد، اصالت ما در گرو ایمان و اعتقادات و طرز تفکری است که اسلام آن را به ما ارزانی داشته  و ما را بر آن اساس تربیت نموده است، نه به آیین کهن و باستانی نیاکان و اجداد ما که چه بسا مغایر با روح بلند و تعالیم ارزشمند اسلام و مبانی آن می‌باشد.

اگر این کتاب را به دقت و منصفانه مورد مطالعه و ارزیابی قرار دهیم متوجه می‌شویم که:  تمامی ادله مثبتین نوروز از جمله:  احادیث جعلی ، قاعده  تسامح در ادله سنن و مخلوط نمودن آن با ادله عوام پسندانۀ  دید و بازدید وصله رحم  و  بهار طبیعت و رویش گل و بوته ها و ..مخدوش بوده و نه تنها آن را مشروع نمی سازد بلکه هرنوع عنوان دیگری مثل عید ملی بر آن نهادن هم غلط است. و هر ایرانی منصف بی غرض و متدین به دین اسلام  نمی‌تواند آن را با وجدان بیدار خود بپذیرد.  و اگر کمی حریّت و جسارت پیدا کنیم به جرآت می‌توانیم بگویم: " فضای نوروز فضای کفر است در مقابل اسلام" که خواسته و یا ناخواسته آنرا مشروع جلوه داده‌ایم در حالی که موالیان ما فرموده‌اند:

ما به خدا پناه می‌بریم از اینکه آنچه را که اسلام از بین برده است دوباره زنده گردانیم.

و چه اشکالی دارد که من به عنوان شخصی که در ایران زاده شدم و با این آب و خاک خو گرفته‌ام و چاهل به حکم و مساله‌ای بوده‌ام؛ حال که به نور علم بینا شدم به جهل خود با افتخار اقرار کنم و دست از آن بر دارم؟ این بهتر است یا اینکه در جهل مرکب بمانم و خود را فقط با دلخوش کردن به الفاظی و رجز خواندن سرگرم کنم و عمر گرانبهای خود را در صفحه روزگار به رایگان ببازم!