تاریخ هنر

گرچه قدمت دوران دیرینه‌سنگی یا پارینه‌سنگی آغازین به ۲ میلیون سال قبل از میلاد نیز می‌رسد، قدیمی‌ترین آثار هنری یا شبه هنری را می‌توان مربوط به ۳۰ هزار پیش از میلاد دانست. بیشتر اینگونه آثار، جنبهٔ زیبایی‌شناختی هنری —بدانگونه که در هنر امروزی شاهد آن هستیم— ندارند و همچنین به علت دور از دسترس بودن، فاقد جنبهٔ نمایشی هنر هستند. مانند نقاشی‌هایی از حیوانات در دیوارهٔ غارهای باستانی فرانسه و اسپانیا؛ بیشتر از گاو، گوزن و اسب که گاهی حاوی نقش انسان هستند که موضع «شکار» را در نقاشی پدیدار می‌کند. در این دوران، تقدس ابزارهای هنری و وسایل نقاشی نیز دارای اهمیت است؛ گویا انسان غارنشین از نقاشی حیوان‌ها برای تسلط بیشتر بر شرایط شکار سود می‌برده‌است و به همین دلیل نقاشی و ابزارش موهبتی مهم و حیاتی تلقی می‌شد.

با اینکه اصلی‌ترین قالب هنری دوران دیرینه‌سنگی نقاشی در دیوارهٔ غارهاست، نمی‌توان هنر ساخت اشیای زینتی و پیکره‌های کوچک را که «هنر خاکی» نام دارند نادیده انگاشت. بارزترین و شناخته شده‌ترین آثار باقیمانده از این دوران، مجسمه ۱۰ سانتیمتری از ونوس مربوط به ۲۶ هزار قبل از میلاد (یافت شده در اتریش) و نمادهای فرج کنده‌کاری شده روی سنگ آهک مربوط به ۳۳ هزار سال پیش از میلاد در فرانسه هستند.^[۱