سر ما و آستان حضرت دوست

رسانه و سینما و تلویزیون ؛ موسیقی و تئاتر و نقاشی به راستی فصل مقوّم تعریف وسایل جدید ارتباط امروز و هنرهای پشتیبان آنان است ؟ بی شک مسئولین و دلسوختگان حوزوی آنان که سلطۀ ابزار امروزی را در هیپنوتیزم انسان معاصر درک کرده اند همچنان به این دریافت فاخر نیز دست یازیده اند که جذابیت رکن رکین و عامل اصلی هجوم مردمان به سمت و سوی ابزار ارتباط جمعی عصر حاضر است .

 آن جاذبۀ ماندگار که حوزه ها با قدمتی بیش از 1000 سال به عرضه آن مباحات می کردند امروزه در جنگی مردافکن با جذابیتهای سطحی هنرهای وارداتی است .

وقتی درآمد تنها یک شرکت فیلم سازی در آمریکا برابر با درآمد سالانه کشوری در آن سوی آبها است چگونه می توان امید داشت که دندان طمع اندیشمندان وسرمایه داران دنیا به چنین تجارت موفقی تیز نگردد .

 متفکران غربی به خوبی دریافته اند که اگر بخواهند هنر را معرفی و در ظرف زمان با قابلیت تاریخ مصرف ارائه دهند لاجرم باید انسان را محور عالم و منشأ قدرت تفسیر نمایند .

 و حال در چنین فضائی انسان مبتنی بر وحی به تولید چگونه هنری خواهد پرداخت ؟

بشریت امروز خسته ازپایان ها و ناگریز از شروع ها در تب و اندیشۀ هنر جاوید  دست تمنا به دامن هر چسبنده ای دراز نموده است

و چه کسانی می توانند خواستگاه این تولید مقدس گردند ؟ آیا جز در مکتب تشیع می تواند به مبنائی جاوید و بالطبع هنری پایدار دست یازید و چه مسئولیت سنگین و مسیر پر خطری است .

 و اینک دستان توانای حوزه های  تولید فکر و اندیشه که در صدر آنها حوزه مقدسه علمیه قم به عنوان پایگاه فقهی و فکری جهان تشیع قرار  دارد از جمله مهمترین بازوهای سامان بخشیدن به چنین فضائی می باشد و سر ما و آستان حضرت دوست  ...