مريم دوران

اى دختــــر ديــن و خواهر ايمان

اى مهـــر سپــــهر دانش و عرفان

اى اســوة شــرم و عفت و عصمت

الـــگوىِ وقــار و حشمـتِ نسوان

اى بنـــت امام هفتميــن، مــوسی

آن معـــدن صبر و حجّت يــزدان

در چـــرخ وفا، تو مهرِ رخشنــده

در بـــرج حيـا، تو اخـ‌ــــر تابان

اى رونــــق ديــــن احمـد مرسل

اى پايـــــة رفعتـت بر از كيـوان

بر اوج شــرف، مثـــالی از زهـرا

در قـــدس مقـــام، مــريم دوران

در بــاغ كمــال، نوگــــل ياسين

واز بَحـــر كرم، تو لؤلؤ و مرجان

فيــض تو رســد به كهتـر و مهتـر

كان جلـــوه بود ز رحمت رحمان

آباء تــو جمــله رَهبــران خلــق

عاليقـــدَر و جـــلال و عاليشــان

مهــر تو به زخـم‌ها همــه مرهم

لطــف تو به دردها همـــه درمان

دشـــوارى كـــارها و سخـــتي‌ها

از فيــض عنايتـــت شـــود آسـان

در وصــف تو منطـقــم بـود الكن

در قــدر تــو عقــل واله و حيران

قــم از تو شــده اســت قبّةالاسلام

فخـــرش بـه تو پايدار و جاويدان

ميعـــاد تـــقرّب اسـت و عشّ آل

كانون علــــوم بى حــــدّ قــرآن

اى گوهــر بحــر رأفت و رحمت

اى عنصر جــود، معـــدن احسـان

بين «لطفى صافى» پــريشان حــال

سرگشته به تيه حسـرت و خسران

طى كرده بهـــار عمـر در غفلــت

كرده اســـت سياه نامـه از عصيان

از خــوف گنـاه و هول روز حشر

چون بيد، تنــش همــى بود لرزان

در خجلـت از آن بـود كه در فردا

ظاهر شــود آنچه كرده در پنهـان

با ايـن همه خواهد از شما كاحوال

گــردد به شفــاعت شمــا جبران

با حــــبّ محمّــــــد و ولاى آل

امّيـــد نجـــات دارد و غفــــران

بر احمــد و آل، بــى حد و بسيار

تسليم و تحيّات قـــادر سبــــحان