نوروز در اشعار پارسی

ابوالفرج رونی گوید:

جشن فرخندۀ فروردین است

روز بازار گل و نسرین است

آب چون آتش عود افروزست

باد چون خاک عبیر آگین است

باغ پیراسته گلزار بهشت

گلبن آراسته حورالعین است

مسعود سعد سلمان از عید مزبور چنین یاد کند:

رسید عید و من از روی حور دلبر دور

چگونه باشم بی روی آن بهشتی

رسید عید همایون شها به خدمت تو

نهاده پیش تو هدیه نشاط لهو و سر

برسم عید شها بادۀ مروق نوش

به لحن بربط و چنگ و چغانه و طنبور

ترکی زبان قربون صدقه رفتنه داریم که: گوزلرین گیله‌سین قاداسین آلیم که یعنی درد و بلای مردمک چشات به جونم …!.