مبحث چهل و سوّم طرح صالحین: بهار

سعدى درباره بهار چنين مي‏سرايد:

چون است حال بُستان اى باد نوبهارى      

کز بلبلان برآمد فرياد بي‏قرارى

اى گنج نوش‏دارو، بر خستگان نگه کن       

مرهم به دست و ما را مجروح مي‏گذاري؟

هر ساعت از لطافت، رويت عرق برآرد        چون بر شکوفه و گل، باران نوبهارى

صابر ترمذى، شاعر قرن ششم هجرى و معاصر خاقانى و انورى و سنايى نيز چه خوش سروده است:

با حسن باغ و فرّ بهار و جمال گل     

نيکوست حال ما، که نکوباد حال گل

پر نقش آذرى شد و پر صورت پرى    

باغ از بهار خرم و چشم از جمال گل

فخرالدين عراقى، عارف مشهور قرن هفتم، از زودگذرى بهار سخن مي‏گويد و اينکه بايد اين موسم را بسيار غنيمت شمرد:

بيا بيا که نسيم بهار مي‏گذرد  

بيا که گل ز رُخَت شرمسار مي‏گذرد

بيا که وقت بهار است و موسم شادى      

مدار منتظرم، وقت کار مي‏گذرد

ز راه لطف، به صحرا خرام يک نفسى        

که عيش تازه کنم، چون بهار مي‏گذرد