مزیت دیگری نیز برای توپ های کامیونی قابل ذکر است که به مدد همین قدرت تحرک بالاتر پدید آمده است. مدتها است که نیروهای زمینی برای یافتن محل استقرار توپخانه دشمن از رادار استفاده می کنند. این رادارهای پس از کشف مسیر حرکت بالستیکی گلوله با استفاده از رایانه به تعیین محل پرتاب می پردازند و مختصات تعیین شده به واحدهای زمینی و هوایی داده می شود تا با سلاح های در دسترس به خصوص توپخانه دوربرد، نقطه مورد نظر را زیر آتش بگیرند. بنابراین امروزه خود توپ ها درمعرض آتش همنوعان خود قرار گرفته اند و این در حالی است که قیمت توپهای کششی 155 میلیمتری تولید شده در برخی کشورهای در حال توسعه به یک میلیون دلار رسیده و توپ های مستقر بر شاسی زرهی نیز قیمت های چند میلیون دلاری دارند. در اینجا مزیت دیگر توپ های کامیونی آشکار می شود که با توجه به قدرت تحرک بالا می توانند پس از شلیک با شتاب بالایی از آن نقطه به راه افتاده و در چند ثانیه خود را به موقعیت دیگری برسانند که می تواند در بین چند تپه مصنوعی برای در امان ماندن از اثرات انفجار گلوله دشمن باشد. بنابراین احتمال نابودی این وسائل ارزشمند و گران قیمت کاهش می یابد در حالیکه از حجم آتش مورد نیاز برای پشتیبانی نیروهای خودی چندان کاسته نمی شود.
کشورهای مختلفی اقدام به طراحی و ساخت چنین توپهایی کرده اند که سوئد، فرانسه و چین از آن جمله اند. «آرچر» که ساخت بوفورس سوئد است با بهره گیری از یک توپ 155 میلیمتری دارای 30 تن وزن و سرعتی معادل 70 کیلومتر بر ساعت است.
آرچر
همانطور که در ابتدای مطلب ذکر کردیم تاریخچه استفاده از توپهای مستقر بر کامیون در ایران به سالهای ابتدایی پس از انقلاب بازمی گردد. در گرماگرم درگیری هایی که به خیال بیگانگان می رفت تا باعث تجزیه خاک ایران اسلامی شده و حداقل باعث مشغول شدن و اتلاف توان نیروهای انقلابی می شد ذهن خلاق همین نیروها با درک نیاز تاکتیکی به توپخانه پرتحرک با هدایت شهید صیاد شیرازی اقدام به استقرار توپهای تاکتیکی در بخش بار کمپرسی های در اختیار خود نمودند که در عملیات ها مورد استفاده قرار گرفت. با این تدبیر ضمن افزایش تحرک واحدهای توپخانه برای پشتیبانی تا حدودی حفاظت از قبضه توپ نیز به عمل می آمد.
