خانه‌های صدر اسلام دری نداشت که آتش زده شود!!!

(بسم الله الرحمن الرحیم)

شهادت حضرت زهرا (س) از جمله وقایع تاریخ اسلام است که دشمنان همواره در پی شبهه افکنی پیرامون آن بوده اند، در این میان بیشترین تلاش از آن وهابیت است، از این رو در گفتگو با حجت الاسلام سید محمدرضا طباطبایی، پژوهشگر ادیان و نویسنده کتاب "غمخانه فاطمه زهرا (س)" در خصوص یکی از شبهات وهابیت پیرامون شهادت حضرت صدیقه کبری (س) به گفتگو نشسته ایم که از مشروح آن می گذرد:

شنیده می شود که وهابیت مطرح می کند خانه های زمان صدر اسلام دری نداشت که به آتش کشیده شود و شیعه این بیانات را از خود ساخته و دامن می زنند؛ چطور می توان به این شبهه پاسخ داد؟
بله، یکی از شبهاتی که اخیرا توسط جریان وهابیت در شبکه های ماهواری و سایت های اینترنتی آنان منتشر می شود و به برکت دلارهای نفتی جریان سلطه مورد حمایت قرار می گیرد این است که آنان شیعیان را مورد هجمه وسیع قرار داده اند مبنی بر اینکه خانه های مکه و مدینه در صدر اسلام هیچ دری نداشته است در حالی که شیعه می گوید در جریان شهادت حضرت زهرا (س) در ِخانه آن بانوی بزرگ (س) و منزل امیرمومنان (ع) به آتش کشیده شد و به واسطه ضربه ای که به آن حضرت (س) وارد آمد، فرزند ایشان به شهادت رسید و پس از چندی حضرت صدیقه کبری (س) نیز به شهادت رسیدند.
 

منشا این شبهه از کجاست؟
وهابیت اخیرا به یکی از روایات شیعه توسل پیدا کرده و می گوید منزل حضرت زهرا(س) اصلا دری نداشته است که آتش زده شود یا مورد هجمه قرار گیرد؛ آنان با تمسک به این روایت می گویند منازل مکه و مدینه در زمان پیامبر گرامی اسلام (ص) مانند منازل امروزی نبوده است که هم دیوارهای بلند داشته باشد، هم قسمت ورودی و هم درهای محکم و هم قفل، بلکه در گذشته برای اینکه دیگران نتوانند داخل خانه را ببییند تنها از پرده و حصیر استفاده می کردند. در این خصوص آنها روایتی را از کتاب خصال شیخ صدوق به صورت ناقص از امیرمومنان (ع) نقل می کنند که در آن آمده است: نحن اهل بیت محمد لاسقوف لبیوتنا و لاابواب و لاستور؛ خانه های ما اهل بیت نه سقف دارد نه در دارد و نه پوشش.
وهابیت این شبهه را مطرح می کند و به بخش دیگری از این روایت توجه ندارد که در آن آمده است: نحن اهل بیت محمد لاسقوف لبیوتنا و لاابواب و لاستور الا الجرائد و مااشبهها".
جریان سلفی و وهابی در نقل روایات خود به گونه ای عمل کرده است که "لا اله" را نقل کرده و "الا الله" را مخفی. به عبارت دیگر کسی اگر بگوید لا اله الا الله و شما نیمی از کلام او را نقل کنید، او کافر خواهد شد و اگر تمام کلامش را نقل کنید مومن به خداوند یگانه هستید.
وهابیت نیز در اینجا با حذف "الّا الجرائد و ما اشبهها" شبهه ای را ساخته و آن را علیه تشیع به کار می گیرد. اما ادامه عبارت به این مفهوم است که امیر مومنان (ع) می فرمایند: خانه ما اهل بیت نه سقف دارد و نه در و نه پوششی مگر اینکه آن پوشش یا در، از شاخه درخت خرمای خشک باشد، (جریده به شاخه نخل خشک می گویند)
در حقیقت در این روایت ایشان جنس در منزل خود را بیان فرموده است؛ اما جریان وهابی با حذف بخش دوم روایت شبهه می کند در صدر اسلام خانه های مکه و مدینه در نداشت.
پاسخ دیگری که در رد این شبهه داده می شود این است که حتی اگر عبارت "الا الجرائد و ما اشبهها" را نادیده بگیریم، منظور از بیان امیرالمومنین (ع) اینگونه خواهد بود که از شدت ایثار اهل بیت(ع) گویا منزل آن بزرگواران در نداشته است و هر کس هر زمانی می خواست به آنان که ارباب نعمت و اموال بودند، مراجعه می کرد. چرا که مسلما خانه های مکه و مدینه در صدر اسلام در داشته اند.
 

آیا پاسخ دیگری را در این زمینه می توان ارائه داد؟
بله، ما به وهابیت می گوییم شما هیچ مدرک و دلیلی نه از شیعه و نه از اهل سنت ندارید که خانه های مدینه در قدیم بدون در باشد بلکه برعکس هم قرآن، هم اهل سنت و هم شیعه روایات فراوانی دارند مبنی بر این که خانه های صدر اسلام در داشته اند و همچنین منزل آن حضرت نیز در داشت و چوبی بوده است. در قرآن کریم در سوره نور آیه 61 خداوند برای کسانی که می خواهند از خانه های خود یا بستگان بدون نیاز به اجازه غذا بخورند عبارتی را نقل می فرماید: "أَوْ مَا مَلَکْتُم مَّفَاتِحَهُ؛ یا خانه ای که کلیدش در اختیار شماست..." یعنی از این گونه خانه ها نیز شما می توانید بدون اجازه از خوردنی ها و خوراکی های آنان غذا بخورید.
پس مشخص می شود در زمان نزول این آیات در زمان صدر اسلام خانه ها کلید داشتند و کلید بدون در معنا ندارد مگر این که بگوییم وهابیت به پرده های خود نیز قفل و کلید نصب کرده و به این صورت آیه را توجیه کنند.
در راویتی از پیامبر (ص) در منابع اهل سنت در صحیح مسلم جلد 6، ص 105 حدیث 50136 آمده است که بر اساس این حدیث پیامبر (ص) دستور می دهند شب هنگام درها را ببندید:" و بالابواب أن تغلق لیلا؛ و این که درها شب هنگام بسته شود."
این کثیر در کتاب البدایه و النهایه ج 3، ص 222 می نویسد: در تاریخ بخاری آمده است: در خانه پیامبر (ص) را با نوک انگشتان و ناخن ها می زدند (فدلّ علی انه لم یکن بابوابه حلق)؛ و این دلالت دارد بر اینکه درهای منزل پیامبر (ص) حلقه ای برای کوبیدن نداشت.
بخاری در صحیح خود درباره همسران پیامبر (ص) (عایشه) می نویسد: از خانه عایشه سوال کردم فقال کان بابه من وجهه الشام. فقلت مصراع کان او مصراعین؟ قال: کان بابا واحدا؛ یعنی از در منزل عایشه سوال کردم، گفت که در منزل او از سمت شام است. گفتم: در منزل یک لنگه بود یا دو لنگه ای؟ جواب داد: یک لنگه بیشتر نداشت. پرسیدم: جنسش از چه بود؟ گفت: از چوب درخت سرو. (این روایت در الادب المفرد ج 1، ص 272 نیز آمده است.)
بر اساس روایتی که صحیح بخاری نقل می کند – یعنی در همان کتابی که وهابیت بعد از قرآن بالاترین اعتبار را به آن می دهد- آمده است: روزی که خبر شهادت جعفر بن ابی طالب به پیامبر (ص) رسید، ایشان اندوهگین نشسته بود و من از درز در اتاق او را می نگریستم (من شقّ الباب) (صحیح بخاری ج 1 ص 440، حدیث 1243)
در روایت دیگری در داستان ازدواج حضرت زهرا (س) و امیرمومنان (ع) آمده است که پیامبر (ص) به حضرت علی (ع) فرمودند: به خانه خود بروید خداوند به نسل شما برکت دهد و بعد از دعا برخاست و در خانه را بست (ثم قام فاغلق علیه بابه) (المصنف صنعانی، ج 5، ص 489)
این قتیبه در روایتی نقل کرده است که: ثم قام عمر فمشی معه جماعتا حتی أتی باب فاطمه فدقوا الباب... عمر همراه با گروهی نزد در خانه فاطمه (س) رفت و در زدند. (الامامة و السیاسة، ج 1 ،ص 20)
به جز آنکه ذکر کردیم روایات بسیار فراوانی نیز وجود دارد و انکار در منازل در صدر اسلام مانند انکار خورشید در میان روز است و خوشحالیم که وهابیت آنچنان درمانده شده است که مجبور است برای موجودیت خود و مشروعیت بخشیدن خویش به شبهاتی تمسک جوید که برای هر انسان کم اطلاعی نیز دروغ بودن آن روشن است. منابع شیعه و اهل سنت آکنده از گزارش های روایی و تاریخی در کیفیت منازل مکه و مدینه در صدر اسلام است که برخی از آنها به اختصار ذکر شد.