از شوق کودکی تا زندگی در جوانی همراه با چادر

یه شب بارونی بود و من خونه مادربزرگم بودم و داشتم مشق می نوشتم ، اون موقع کلاس دوم ابتدایی بودم، مادربزرگ دوستم اومد اونجا. یه قواره چادر مشکی ام همراهش بود ، نشون مادربزرگم داد گفت اینو اوردم دخترت برای نوه ام چادر بدوزه، مادربزرگم گفت خوب نوه ات رو هم می اوردی اندازه اش رو بگیره!
مادربزرگ دوستم به من اشاره کرد گفت هم قد و قواره ی نوه شماست رو سر همین اندازه بگیر، من بلند شدم  عمه پارچه چادر رو گذاشت روی سرم اندازه گرفت و برید ، همون موقع با چرخ خیاطی دستی اش شروع کرد به دوختن بعد که تموم شد دوباره به من گفت وایسم تا چادر رو اندازه کنه، من وایسادم چادر رو سرم کرد.
مادربزرگ دوستم گفت خیلی خوب شد دستت درد نکنه ، چادر رو از سر من در اورد تا کرد و رفت. وقتی رفت من بغض کردم ، می خواستم گریه کنم بگم منم چادر می خوام که در همین حین عمه ام یه نگاه به من کرد و گفت چرا ناراحتی ، نکنه توام دلت چادر می خواد ؟
اینقدر بغض کرده بودم نمی تونستم حرف بزنم، مادربزرگم به عمه گفت پاشو اون چادره که تازه دوختی بیار ، بنداز سرش و براش اندازه کن ، عمه ام رفت چادر خودشو اورد منو بلند کرد ، چادر رو کرد سرم اندازه زد و برید، یه کشم برای چادر دوخت و من پوشیدم.
مادربزرگم گفت :*دیگه دخترمون خانوم شده!*
اینقد خوشحال بودم که خدا می دونه ، تا صبح از ذوق اینکه می خوام با چادر برم مدرسه خوابم نمی برد، چادرمو تا کردم گذاشتم بالای سر ، هیچ وقت ازخودم جداش نکردم ، از اون سال ، مادربزرگم هر سال یه قواره چادر مشکی برام می خره و عمه ام برام برش می زنه.
پ ن : من با چادرم بزرگ شدم ، درس خوندم ، کار می کنم و کلا با چادرم زندگی می کنم ، تو گرمترین و سردترین هوا هم باهاش اذیت نشدم چون چادر مثل یه عضوی از وجود من شده آخه آدم که از عضوش خسته یا اذیت نمیشه.