مطالعات جدید نشان می دهد که برخلاف یافته های قدیم، نمونه ای از تشعشعات پر انرژی در راه شیری که اشعه های گاما نامیده می شوند نشانی بر وجود "ماده تاریک" اسرار آمیز نمی باشند. در تحقیقات چند سال اخیر میزان توزیع اشعه های گاما که به وسیله ماهواره های اروپایی به دست آمده موجب سر درگمی منجمان شده چرا که توزیع این اشعه ها در نقاط مختلف راه شیری با یافته های قبلی و آنچه آنان انتظار داشتند هیچ مطابقتی ندارد.
برخی از منجمان بر این باور بودند که اشکال مختلف "ماده تاریک" (ماده نامرئی مرموزی که 98 درصد از تمام جهان هستی را در برگرفته ) می تواند منبع اشعه های گاما باشد که از این رو وجود این اشعه ها نیز خود اثباتی بر وجود ماده تاریک بود.
اما گروهی از متخصصان فیزیک نجومی نشان دادند که این توضیح بعید است و در عوض اشعه های گاما به وسیله ماده هایی که پوزیترون های پادماده ای نامیده میشوند توضیح داده می شوند. پوزیترون های پادماده ای از زوال رادیواکتیو عناصر منتشر شده در کهکشان به وجود آمده اند.
"رازی که خیلی بزرگ نیست" این گفته ریچارد لینگن فیلتر دانشمند سن دیئگو کالیفرنیا و از نویسندگان جدیدی است که می گوید توزیع مشاهده شده اشعه گاما کاملاً با تصاویر استاندارد مطابقت دارد.
پوزیترون های فنا شده
پوزیترون ها ذراتی وابسته به پدیده های درون اتمی هستند که نقطه مقابل الکترون بوده و کهکشان و دیگر نقاط جهان را پر کرده اند. موقعی که الکترون و پوزیترون با یکدیگر روبرو شوند با یکدیگر ممزوج شده فنا می شوند و در ادامه انرژی سومی آزاد می شود به نام اشعه گاما.
به گفته جیمز هیگدون از دانشکده کلار مونت کالیفرنیا پوزیترون ها در سرعتی تقریباً برابر سرعت نور متولد شده و هزاران سال نوری قبل از اینکه کاهش تدریجی یابند در برخورد تصادفی با الکترون فضا فنا شدند.
پوزیترون ها از انفجار ابرنوراختران (ستاره ای هزار بار نورانی تر از خورشید) ایجاد شده و از آنجا به تمامی نقاط کهکشان ازجمله مرکز کهکشان ، بازوهای مارپیچی ، نقاط خارجی تر و مسیر بیرونی راه شیری منتقل شده اند.
با توجه به داده های ماهواره ای محاسبات نشان می دهد که قسمت عمده اشعه های گاما بایستی در ناحیه های درونی کهکشان متمرکز شده باشند.
به گفته ریچارد روتشیلد از UCSD مشاهدات توزیع اشعه های گاما با تصاویر استاندارد مطابق بوده و منبع پوزیترون ها از تجزیه ایزوتوپ های رادیواکتیو نیکل، تیتانیوم و آلومینیوم در انفجارات ابرنو اختری ستارگانی بسیار عظیم تر از خورشید می باشد.
منبع : سایت نجوم ایران
ترجمه سهیلا عباسی از سایت رسمی Space.com