مبحث چهل و دوم صالحین: نوروز باستانی

عید نوروز و بهانه‌ای برای مهمان شدن در بارگاه الهی

خیلی جالب است در اکثر اعیاد مانند عید قربان و غدیر از ما خواسته‌اند که به بهانه‌های مختلف همسفره فقرا بشویم، اما در عید نوروز از ما خواسته شده که یک گام جلوتر برویم و مهمان خداوند شویم و این روز را روزه بداریم، در واقع تأکید بر درک بار توحیدی نوروز است.

بنابراین نوروز حاوی پیام‌هایی است که ما را به سوی مفاهیم توحیدی رهنمون می‌سازد، اما متأسفانه دیده شده است که به این موضوع مهم در نوروز به دیده  سهل‌انگاری نگریسته می‌شود، اینکه بدون توجه به اهداف صله رحم و دید و بازدیدها، چشم و هم‌چشمی‌ها زیاد شده است، دیدارها نه تنها باعث همدلی نمی‌شود، بلکه موجب دلخوری و ناراحتی طرفین را فراهم کرده است، در حالی که باید این مفهوم مقدس که حاصل هزاران سال فرهنگ ایرانی است را قدر بدانیم.

همچنین در ایام عید فرصت مناسبی برای تفکر است که در کنار لهجه‌ها و فرهنگ‌های مختلف شهری انسان از زندگی روزمره فاصله بگیریم و به زیبایی‌های عالم نگاه کنیم تا مسیر را اشتباه نرویم، چون در شیب دامنه قرار گرفته‌ایم و اگر ترمز و توقف نکنیم، همه راه را به بیراهه می‌رویم، پس یکی از مزیت‌های عید نوروز این است که انسان را به شناخت مسیر و طی مسیر درست رهنمون می‌سازد.

پس کاری نکنیم که صله رحم، دید و بازدیدهای عید جز خستگی و ضرر مادی و معنوی چیزی را عایدمان نکند، در واقع می‌توان گفت بدترین آسیب عید همان روزمرگی عید است، در حالی که باید تلاش کنیم مطابق فرموده امیرالمؤمنین(ع) «عید روزی است که انسان معصیت خدا را نکند»، چنین عیدی را برای خویش به وجود بیاوریم.