مقالات آموزش پرستاری

مقدمه: نگذراندن آموزش هاي آکادميک در مورد مراقبت فرهنگي و لحاظ نکردن اين موضوع در دوره هاي بازآموزي و آموزش مداوم، موجب برخورد پرستاران با نيازهاي فرهنگي بيماران بر اساس تجربيات شخصي مي شود. با توجه به ناشناخته بودن چگونگي اجراي اين اقدامات فرهنگي، شناسايي عوامل موثر بر آموزش مراقبت فرهنگي در جهت افزايش توانمندي و کارآمدي پرستاران در ارايه مراقبت لازم مي باشد.
روش: در اين مطالعه کيفي، 23 پرستار باليني داراي تجربه کافي کار کردن با بيماران مختلف، که تمايل به مشارکت و توانايي ارايه تجارب داشتند، با روش نمونه گيري مبتني بر هدف انتخاب شدند. بعد از توضيح در مورد چگونگي انجام تحقيق و اخذ موافقت؛ اقدام به انجام مصاحبه نيمه ساختارمند شد. مصاحبه ها ضبط و پس از گوش کردن اقدام به پياده کردن آنها گرديد. داده هاي گردآوري شده با روش تحليل کيفي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.
يافته ها: با تحليل مقايسه اي داده ها، طبقه هاي آموزش ناکافي آکادميک و آموزش ناکافي بازآموزي در صدر متغيرهاي موثر بر زمينه آموزش مراقبت فرهنگي قرار گرفت. اين طبقات دو گانه هر کدام چند طبقه فرعي را دربر گرفته اند.
نتيجه گيري: اکثر مشارکت کنندگان در اين مطالعه معتقد بودند که در برنامه ريزي درسي، چگونگي مراقبت از بيماران داراي فرهنگ هاي مختلف، بخش مخفي آموزش دوره کارشناسي پرستاري است و مراقبت فرهنگي در برنامه ريزي درسي کم رنگ بوده و به طور رسمي به آن پرداخته نمي شود. چگونگي برقراري ارتباط با ساير فرهنگ ها بر اساس تجربه مي باشد و يادگيري در محيط کار صورت مي گيرد.

 نسخه قابل چاپ