مقالات آموزش پرستاری

مقدمه: اتاق عمل سيستم پيچيده اي است که شخص، تکنولوژي و بيماران را در يک محيط فيزيکي براي رسيدن به پيامدهاي مطلوب در بيماران هماهنگ مي سازد. به همين منظور تقويت دانش و مهارت هاي لازم پرستاران در محيط هاي اتاق عمل ضروري است. اين در حالي است که مطالعات نشان مي دهد، فارغ التحصيلان فاقد مهارت مورد نياز براي انجام کارهاي باليني مي باشند. با توجه به عدم کارآيي فارغ التحصيلان در اعمال باليني، در دسترس نبودن مداوم مربي براي دانشجو و عدم همکاري پرسنل بخش در آموزش باليني نياز به تغيير روش آموزش باليني احساس مي شود. مدل همکار آموزش باليني يکي از روش هاي آموزش باليني است که در حل مشکلات موجود کمک کننده است. اين مطالعه با هدف بررسي سطع شايستگي مورد انتظار عملکرد دانشجويان اتاق عمل بعد از کاربرد اين مدل آموزشي صورت گرفت.
روش: اين پژوهش يک مطالعه پيش تجربي از نوع دانش پژوهي است. کليه دانشجويان اتاق عمل ترم 2 شامل 28 نفر در اين پژوهش شرکت داشتند که در حال گذراندن واحد کارآموزي بخش استريليزاسيون در اتاق عمل مرکز آموزشي درماني سينا، دانشگاه علوم پزشکي تبريز بودند. شيوه استفاده از اين مدل به اين صورت بود که ابتدا بر اساس سرفصل درسي، برنامه درس باليني دانشجويان شامل (اهداف درسي، لاگ بوک، شيوه ارزشيابي و ...) تدوين گرديد. دانشجويان به 5 گروه حداکثر 6 نفر تقسيم شده و به مدت 3 روز در هفته به مدت 9 روز در بخش استريليزاسيون حضور پيدا مي کردند. از مدل همکار آموزش باليني براي آموزش باليني اين دوره از دانشجويان استفاده گرديد. در پايان دوره سطع شايستگي عملکرد دانشجويان با بررسي 25 لاگ بوک تکميل شده توسط آن ها، مورد ارزيابي قرار گرفت.
يافته ها: نتايج در خصوص سطح شايستگي عملکرد دانشجويان اتاق عمل نشان داد: اغلب دانشجويان (بيش از 80% آنها) به سطح شايستگي خود در خصوص اغلب عملکردهاي تعريف شده در لاگ بوک مربوطه، نمره 4 يا 5 داده بودند (مقياس نمره دهي 5-1) X= 3.33±0.76، CI= 3.01±3.65. توانايي بسته بندي کليه ابزار براي استريل کردن با حداکثر شايستگي و توانايي کار با محلول هاي شيميايي ضدعفوني کننده و استريل کننده با حداقل شايستگي انجام شده بود. نتايج در خصوص رضايتمندي نشان داد که بيش از 70% دانشجويان معتقد بودند راهنمايي لازم در خصوص پک کردن و آماده سازي ابزار جراحي و استفاده از اتوکلاو هميشه به آنها ارايه شده است. همچنين ارتباط با سرپرستار، پذيرش دانشجو توسط پرسنل در اغلب موارد رضايت داشتند ضمن اين که توانسته بودند از گزارش کار خود توسط مربي بازخود بگيرند.
نتيجه گيري: نتايج حاصل از اين مطالعه با مطالعات مشابه هم خواني دارد، لذا با توجه به جوان بودن دوره آموزشي کارشناسي اتاق عمل و کمبود اعضاي هيات علمي متخصص در زمينه اتاق عمل در دانشکده هاي پرستاري و مامايي، استفاده از اين مدل آموزشي که عمدتا بر مشارکت و همکاري افراد ماهر شاغل بيمارستان ها در آموزش باليني تاکيد دارد، نقش موثر و کمک کننده اي در آموزش دوره کارشناسي اتاق عمل خواهد داشت.

 نسخه قابل چاپ