مقالات آموزش پرستاری

مقدمه: ارزشيابي از عملکرد باليني براي حرفه هاي بهداشتي و از جمله آموزش پرستاري يک چالش است. طبق نتايج پژوهش هاي انجام شده، روش هاي ارزشيابي مورد استفاده در اکثر دوره هاي آموزش باليني، با اهداف آموزشي تناسبي ندارد. اين پژوهش با هدف «ارزشيابي مهارت هاي باليني دانشجويان پرستاري از طريق خودارزشيابي، ارزشيابي همتا و ارزشيابي مدرس باليني» در بخش هاي داخلي - جراحي بيمارستان هاي منتخب دانشگاه علوم پزشکي تهران در سال 1389 انجام شد.
روش: در اين مطالعه تحليلي - مقطعي با استفاده از روش سرشماري کليه دانشجويان سال چهارم کارشناسي پرستاري انتخاب و پس از اتمام کارورزي توسط خود، همتا و مدرس باليني مورد ارزشيابي قرار گرفتند. ابزار گردآوري داده ها برگه جمع آوري اطلاعات دموگرافيک و برگه ارزشيابي مهارت هاي باليني دانشجويان کارورز در عرصه بود. از روش هاي آمار توصيفي و استنباطي (آزمون تي زوجي و ضريب همبستگي پيرسون) براي تحليل داده ها استفاده شد.
يافته ها: بر اساس نتايج حاصل از تحقيق در حيطه مهارت باليني و حيطه مسووليت پذيري و احترام، بين ميانگين نمره ارزشيابي مدرس باليني با خودارزشيابي و ارزشيابي همتا اختلاف معناداري مشاهده گرديد. هر چند در اين دو حيطه بين ارزشيابي همتا و خودارزشيابي اختلاف معناداري مشاهده نشد. در حيطه ارتباط بين سه نوع ارزشيابي تفاوت معناداري وجود نداشت. همچنين در دو حيطه مهارت و ارتباط، بين خودارزشيابي با ارزشيابي همتا و نيز در دو حيطه ارتباط و مسووليت پذيري بين ارزشيابي مدرس باليني با خودارزشيابي همبستگي معناداري مشاهده گرديد.
نتيجه گيري: با توجه به وجود تفاوت معنادار بين نمرات سه روش مختلف ارزشيابي و عدم وجود همبستگي معنادار بين آنها، پيشنهاد مي شود به منظور بالا بردن دقت و احساس مسووليت دانشجويان در کارورزي باليني و نيز توسعه تفکر انتقادي، بهبود مهارت هاي ارتباطي، خودآموزي و احترام به ديگران، خودارزشيابي و ارزشيابي از همکلاسي ها به عنوان يکي از فعاليت هاي باليني دانشجويان مدنظر قرار گيرد.

 نسخه قابل چاپ