مقالات آموزش پرستاری

مقدمه: پيشرفت در آموزش پرستاري و پزشکي باعث شده است که روش هاي سنتي آموزش به روش هاي پيشرفته براي تمرين مراقبت هاي باليني در يک محيط ايمن تبديل شود. شبيه سازي يک روش تدريس منحصر به فرد براي يادگيري و ارزيابي است. با توجه به اين که در کارآموزي هاي رشته هاي پزشکي و پيراپزشکي محدود بودن تسهيلات و فضاهاي باليني و يا کوتاهي زمان اقامت بيمار در بيمارستان مي تواند برروي فرصت هاي يادگيري دانشجويان در زمينه مراقبت از بيمار تاثير گذارد و فرصت هاي يادگيري کمتري براي دانشجويان فراهم شود به نظر مي رسد فراهم آوردن محيطي شبيه سازي شده مثل بالين، بهترين راه براي آموزش بهتر و در نتيجه پيشگيري از خطاهاي پزشکي و کنترل هر گونه آسيب به بيمار باشد. هدف از انجام اين پژوهش مروري بر روش تدريس شبيه سازي در آموزش باليني مي باشد.
روش: اين مقاله، مطالعه مروري از نوع سنتي است که پژوهشگران در سال 1391-1390 با بررسي مجلات الکترونيکي Proquest و Elsevier تمام مقالات راجع به شبيه سازي از سال 2000 تا 2011 را جمع آوري کرده و سپس از بين مطالعات مرتبط، مواردي که داراي اهداف، متد، روش کار، حجم نمونه، آناليز و نتيجه گيري مشخص بودند، انتخاب کردند که از اين ميان 3 مطالعه کيفي، 11 مورد کمي، 5 مورد کيفي - کمي مي باشند.
يافته ها: اگر چه شبيه سازي سطوح مختلف دارد اما شواهد نشان مي دهد کارايي و تاثيرگذاري آن، در مقايسه با آموزش سنتي و روش هاي مبتني بر سخنراني بيشتر است. شبيه سازي ابزاري مهم در آموزش باليني با اثرات سودمند براي اساتيد، دانشجويان و بيماران مي باشد.
نتيجه گيري: در دهه گذشته شبيه سازي يک استراتژي کليدي آموزشي براي پرورش مهارت هاي باليني در رشته هاي مختلف شده است. سياستگزاران، اساتيد و بنيانگذاران، بر نياز به پرورش مهارت هاي باليني قبل از ورود به بالين، به منظور افزايش امنيت بيمار و کاهش فشار بر محيط هاي باليني تاکيد مي کنند.

 نسخه قابل چاپ