اشعار احساسی و عرفانی و عاشقانه

 مکن عیب خلق ای خردمند فاش           به عیب خود از خلق مشغول باش

منه عیب خلق ای فرومایه پیش           که چشمت فرو دوزد از عیب خویش

گرفتم که خود هستی از عیب پاک        تعنت مکن بر من عیب ناک

همه عیب خلق دیدن نه مروتست و مردی    نگهی به خویشتن کن که همه گناه داری

سفینة البحار