وضو

1- بهجت: و گر نه وظيفه او وضوي جبيره اي يا تيمم خواهد بود.

2- امام خمینی ، اراكي، نوري، سبحاني: ولي اگر بداند كه موقع وضو ملتفت آن مانع نبوده، بايد دوباره وضو بگيرد.

خوئي، تبريزي، صافي، فاضل لنکرانی : چنانچه احتمال بدهد كه در حال وضو ملتفت بوده وضوي او صحيح است.

وحید خراسانی : چنانچه علم به غفلت در حال وضو نداشته باشد، وضوي او صحيح است.

شبیری زنجانی : چنانچه احتمال بدهد كه درحال وضو متوجه بوده وضوي او صحيح است.

بهجت: در صورتي كه احتمال بدهد موقع وضو ملتفت و متوجه بوده و مانع را بر طرف كرده است وضوي او صحيح است.

مظاهري: گر چه بداند كه در موقع وضو ملتفت آن مانع نبوده.

مکارم شیرازی  اين مورد را در رساله خود نياورده اند.

3- خوئي، اراكي، گلپايگاني، تبريزي، بهجت، صافي: احتياط واجب آن است كه دوباره وضو بگيرد.

سيستاني: احتياط مستحب آن است كه دوباره وضو بگيرد.

شبیری زنجانی : چنانچه بداند موقع وضو متوجه رسيدن آب به زير آن نبوده، نمي تواند به آن وضو اكتفا كند.

وحید خراسانی : چنانچه بداند موقع وضو غفلت از اين امر داشته بايد دوباره وضو بگيرد.

مظاهري: گر چه بداند موقع وضو ملتفت رسيدن آب به زير آن نبوده لازم نيست دوباره وضو بگيرد.

مکارم شیرازی  و سبحاني اين مورد را در رساله خود نياورده اند.

4-  امام خمینی ، گلپايگاني، خوئي، اراكي، بهجت، بتريزي، سيستاني، صافي، نوري، سبحاني: ولي اگر بداند كه دروقت وضو ملتفت آن مانع نبوده ، احتياط واجب (سيستاني: احتياط مستحب ) آن است كه دوباره وضو بگيرد

فاضل لنکرانی : ولي اگر بداند كه در وقت وضو ملتفت آن مانع نبوده، بايد دوباره وضو بگيرد.

شبیری زنجانی : مگر آن كه بداند كه در وفت وضو متوجه آن مانع نبوده كه در اين صورت، نمي تواند به آن وضو اكتفا كند.

وحید خراسانی : در صورتي كه بداند غافل از آن مانع در حال وضو بوده بايد دوباره وضو بگيرد و گر نه وضوي او صحيح است.

مکارم شیرازی : وجود انگشتر و دستبند و مانند آن اگر مانع رسيدن آب نباشد براي وضو ضرري ندارد و مي تواند آن را جابجا كند تا آب به زير آن برسد و شسته شود و اگر بعد از وضو، انگشتر يا مانع ديگري در دست ببيند و نداند موقع وضو بوده يا نه، وضوي او صحيح است، به شرط اين كه احتمال بدهد در حال وضو توجه به اين امر داشته است.

مظاهري: گر چه بداند كه در وقت وضو ملتفت آن مانع نبوده، وضوي او صحيح است.

5-  خوئي، تبريزي: اگر احتمال دهد در حال وضو ملتفت بوده است وضو صحيح است.

گلپايگاني، صافي: [اگر] احتمال دهد در وفت وضو ملتفت بوده و اگر مانعي بوده برطرف كرده وضويش صحيح است ولي اگر بداند كه وقت وضو ملتفت نبوده احتياط لازم آن است كه دوباره وضو بگيرد.

فاضل لنکرانی : ‍[اگر] احتمال او از نظر عقلايي بجا باشد در صورتي كه احتمال التفات در حال وضو بدهد وضويش صحيح است.

وحید خراسانی : چنانچه علم به غفلت از آن در حال وضو نداشته وضو صحيح است.

شبیری زنجانی : چنانچه احتمال دهد در حال وضو متوجه بوده است وضويش صحيح است.

مکارم شیرازی ، مظاهري، سبحاني اين مورد را در رساله خود نياورده اند.